अध्यात्म विराम ९९
आपण मागील भागात पाहिलं त्याप्रमाणे, भौतिक व ऐहिक जगतातील सख्य जाणणारे सखे हे सुख दुःख या जाळत आपल्याला साथ देतात. त्यांची साथ नक्कीच मोलाची असते, यात वाद असायचं कारण नाही. कारण आयुष्यात कधीकधी उभे राहण्यासाठी किंवा जगण्या साठी त्या साथीची व अशा सख्यांची जरुरी असतेच असते. यात दुमत असायचे कारण नाही.
पण फक्त जगण्याचा संघर्ष हेच जीवनाचं अंतिम ध्येय असू शकत नाही. तो काही ठराविक काळासाठी अस्तित्वाचा लढा असू शकतो. त्या काळातील सखे हे आपल्या लक्षात अनंत काळापर्यंत राहू शकतात. पण फक्त चाकोरीबद्ध जीवन म्हणजे संपूर्ण जीवन नाही. जन्म जन्माच्या अनेक शृंखलाचा विचार केला तर आपलं सत्तर ऐंशी वर्षांचं साधं व सहज जगलेल जीवन हे आपल्या आत्मिक प्रगतीच्या दृष्टीने शून्य टक्के प्रगती. असलेलं जीवन म्हणता येईल.
विधात्याच्या व्यापक दृष्टीने विचार केला तर, आपण त्याने दिलेल्या काही क्षणांच्या जीवनात ( हजारो वर्षांचा अनेक जन्मांचा, आत्म्याचा प्रवास पाहिल्यास, सत्तर ऐंशी वर्षं ही काही मिनिटं किंवा तास यांच्या प्रमाणे आहेत. ज्यामधे आपण, आत्म्याच्या दृष्टिकोनातून काहीही भरीव केलं नाही तर, नक्कीच निरुपयोगी जीवन जगलो.
विधात्याच्या दृष्टीने आपण करत असलेली नित्य कर्म व जीवन जगण्याचा सर्वसामान्य प्रवास हा भौतिक जगता तील एक नित्य बाब झाली. पण आत्म्याचा खरा प्रवास हा, फक्त एक देह ते दुसरा देह, इतकाच नसून, त्या आत्म्याला, त्याच्या मूळ स्थानी घेऊन जाणे, हे देह, मन, बुद्धी यांच्या संयुक्त प्रयत्नाने साधले पाहिजे. म्हणूनच त्यासाठी आपली कर्माची संचित साठवण कमी करत आणून, त्यात नवीन कर्मांची भर पडणार नाही, याची सुद्धा काळजी घेणं अत्यंत आवश्यक आहे.
यामधे आपल्याला जो खरी साथ देईल, तो आपला दुसरा आणि खरा सखा समजावा. कारण त्याला आत्म्याचे हित अहित पाहून, प्रसंगी, साथ वा सहाय्य न करण्याचा कटू निर्णय सुद्धा घ्यावा लागतो. म्हणजेच प्रसंगोपात, जेंव्हा ईश्वर आपल्या पडत्या काळात कधीकधी सहाय्य भूत न होता फक्त साक्षीभूत राहतो, तेंव्हा त्या सहाय्य न करण्याच्या भूमिके मागे, अंतिम हित आत्म्याचे आहे जाणावे. हाच विषय आपण उद्याच्या भागात पुढे सुरू ठेवूया. तोपर्यंत आपला खरा हितदर्शी, जो ईश्वर, त्याचं स्मरण करण्याचा प्रयत्न करत राहूया.
क्रमशः
श्रीकृष्णार्पणमस्तू!!
©® संकल्पना, विचार व लेखन : प्रसन्न आठवले
०७/०२/२०२३
9049353809 व्हॉट्सॲप
9960762179
Comments
Post a Comment