जानकी श्रीराम प्रथम भेटीवर आधारित गीत मालिकेत भाग ४ गीत ४
राजा जनकाच्या पुण्यनगरी विदेहात अर्थात मिथिलेत प्रवेश केल्यापासुन भ्राता लक्ष्मण अचंबित जहाला होताच. त्यामुळे त्याचे कौतुक , आश्चर्य याने भारलेले, प्रसन्न आणि प्रशांत मन, सतत प्रणिपात म्हणजेच नीत नमन करत होते. गुरु विश्वामित्राना , राजा जनकाला आणि या समृद्ध नगरितील प्रजाजनाना. त्याच विस्मयचकित आणि प्रफुल्लित अवस्थेत लक्ष्मणाच्या मुख़ातून अनायासे आणि कौतुके शब्द निघाले .
राजा जनकांची ही नगरी बहु असे सजलेली
विश्वामित्रे गुरु जनानी जैसे त्या वर्णिली
समृद्धिही इथली अग्रणी जशी अयोध्येपरी
राजा जैसा तशी प्रजा अन तैसेची ही नगरी
मंगलदायक प्रसन्नकारक नटली वनवेलिनी
पशु , पक्षी, समृद्ध, तृप्त जणू स्वर्गसुख कांक्षिणी
गृहे गृहे सजलेली ऐसी भासे दीप पर्वणी
सुख समृद्धि धान्य गोधने नांदे पुण्येकरुनी
सनई चौघडा मंगल वादन अष्टौप्रहरे भासे
सुखी मानवा आणिक प्राण्यानी नगरी ही दिसे
उगीच नाही तुलन केले गुरुनी या स्वर्गिसे
इथून निघणे वाटेना मग राहु या नगरिते
बहु कौतुके बहु विशेषण जरी वर्णी विदिषे
कारण आहे इथले जन जन भासती विशेषे
करी तुलना अयोध्येपरी नगरी जणू भासे
प्रफुल्लित मन शांत आत्मा याचे द्योतक असे
आता इतकं कौतुक करून झाल्यावर भ्राता लक्ष्मण ज्येष्ठ बंधु श्रीराम यांच्याकड़े प्रतिक्रियेसाठी पहाताना प्रभु मात्र शांत चित्ते लक्ष्मणांच गुणवर्णन एकण्यात मग्न होते. आता पुढे बघुया प्रभुंची काय प्रतिक्रिया आहे यावर.
कवन : प्रसन्न आठवले
०५/०९/२०१७
Comments
Post a Comment