सुभद्राहरण १३

सुभद्राहरण १३

ll श्रीगणेशाय नमः ll ll श्रीलक्ष्मीनारायणाय नमः ll

 

अर्जुन बैठक सोडून हनुमंताजवळ जाऊन नमस्कार करतो. हनुमंत अर्जुनाकडे पाहतो. ध्यानस्थ असतो तो नेत्रकवाडे उघडून एक स्मितवदन कटाक्ष अर्जुनाकडे टाकून त्यास कोण, कुठून आलास, कुळ काय का आलास इत्यादी प्रश्न विचारतो.  अर्जुन त्याला आपला परिचय देतो. 

आजूबाजूचा परिसर व त्याची महती हनुमंताकडून जाणून, अर्जुनाने हनुमंतास पृच्छा केली. हा येथून जाणारा सेतू कुठपर्यंत विस्तारला आहे, तो कोणी बांधला आणि कींकारणम् बांधला. 

हनुमंताची नजर शून्यात जाते. त्रेतायुगातील माता सीतेसाठी केलेली पराकाष्ठा हनुमंताच्या नजरेसमोर येते. गतकाळाच्या आठवणीतून वास्तवात येत हनुमंत वदतो 

" याच ठिकाणाहून प्रभूंनी, सागरात श्रीरामेश्वरपासून लंकेपर्यंत श्रीरामसेतून बांधून,  सागर ओलांडून लंकेत प्रवेश केला, माता सीतेच्या सुटकेसाठी." 

अर्जुन म्हणाला

" क्षमा करा, परंतु श्रीराम एवढे सर्वश्रेष्ठ धनुर्धर असूनसुद्धा बाणांचा सेतू न बांधता हा सेतू का बांधला"  

हनुमंत म्हणाला

" हे अर्जुन , कदाचित त्या बाणाने माझ्यासह अनेक बलवान, महाकाय वानरांचा भार सहन केला नसता, याकारणे प्रभूंनी तो विचार केला नसेल." 

परंतु मी जर बाणांचा सेतू उभारला तर तो पुरेसा सक्षम असेल आणि आपल्यासह बलवान लोकांचा भार त्या सेतूने सहन केला असता." 

हनुमंत क्रोधीत होऊन म्हणाला 

" बांध मग तू सेतू बाणांचा, बघतो मी, हा सेतू माझा भार कसा सहन करेल. कारण एक एक वानर हा पर्वतप्राय महाकाय होते." 

अर्जुनाने बाण चापास लावून एक योजनेपर्यंत बाणांचा सेतू उभारला. हनुमंताकडे पाहून म्हणाला

" हे महावीर बजरंगा , हा माझा सेतू सिद्ध झाला आहे. तरी आपण तो भंगून दाखवावा. जर आपण तो भंगू शकलात तर मी त्वरित याच स्थळी याच क्षणी अग्निप्रवेश करून हा देह संपवीन."

हनुमंत म्हणाला

" हे अर्जुना, मला मरण नसल्यामुळे ही प्रतिज्ञा मी करू शकत नाही, तरीही जर तुझा विजय झाला तर तुझ्या ध्वजस्तंभि बसून  तुझ्या आधीन राहीन." 

इतके बोलून हनुमंताने भुभुत्कार करत गगनी उड्डाण करून सेतुवर उडी घेतली. सेतूचे पार चूर्ण चूर्ण झाले. अर्जुनाने ठरल्याप्रमाणे काष्ठ जमा करून स्वहस्ते चिता रचली.  चितेत प्रवेश करण्याआधी स्नानसंध्यादी विधी पूर्ण करून चितेसमीप आला. तपोबलाने अग्नी चेतवून चिता पेटवली. अग्नीच्या ज्वाला गगनाला पोहोचल्या. दोन्ही हात जोडून, श्रीकृष्णाचे स्मरण केले. 

" हे किरीटकुंडलमंडित, हे चतुर्भुजा, हे जगन्नाथा, हे मधूकैटभारिया, हे जगन्निवासा, हे रमामाधवा, हे क्षीराब्धिवासा, मुरहरा , शेषशायी, हे रुक्मिणीवल्लभा , जनार्दना, हे कंसनरकासुरमर्दना, हे मधुसूदना , निजसुखवर्धना, मन्मथजनका, श्रीरंगा, हे भक्तवत्सला यादवेन्द्रा, हे दुरीतकाननवैश्वानरा, हे दानवसमरधीरा, इंदिरावरा , श्रीहरे, हे माधवा, नवपंकजपत्राक्षा, अनंतनयना, हृदयसाक्षा, हे देववंद्या, कर्माध्यक्षा , ही तुझीच परीक्षा आहे देवा." 

क्रमशः

भाग १३ समाप्त 

०७/०४/२०२०

©® संकल्पना व लेखन : प्रसन्न आठवले 

ll शुभम भवतू ll 

ll श्रीकृष्णार्पणामस्तु ll जय श्रीकृष्ण ll