हा अथांग पसरलेला निळा सागर
त्यावरचं अमर्यादित नीळं आकाश
पाण्याचा तो ओढ लावणारा आवाज
लाटांचं ते सुरात लयीत साद घालणं
प्रत्येक लाटेचं आर्त होऊन घुटमळणं
पायाला मिठी घालून क्षणभर थबकणं
लाटांचा आणि सागराचा चंद्राशी संबंध
तसाच नक्की मनाचा लाटांशी असणार
ही ओढ फेसाळ लाटांचा खेळ बघण्याची
मनातील घोंघावणारे विचार शांत करणार
म्हणूनच हा लाटांचा खेळ पाहायला येणं
मनातला आवेग लाटांच्या आवेगात पाहणं
त्या लाटा शांत कधीच झालेल्या नाहीत
मनाची तृष्णा त्यांना पाहून शांत होत नाही
अखंड चालणारा खेळ लाटांचा किनाऱ्याशी
अखंड विचारांच्या लाटांचाही खेळ मनाशी
©® कवी : प्रसन्न आठवले
११/०४/२०२०
Comments
Post a Comment