सुभद्राहरण १४

सुभद्राहरण १४

ll श्रीगणेशाय नमः ll ll श्रीलक्ष्मीनारायणाय नमः ll

 

" हे रुक्मिणीरमणा , आता तूच तुझ्या परीक्षेस ये." 

असं बोलून अर्जुनाने दोन्ही हात जोडून अंतरात्म्यातून श्रीहरीचा धावा केला. भक्तांच्या हाकेला धावणारा द्वारकाधीश आपल्या प्रिय शिष्य अर्जुन याची हाक ऐकून त्वरित रामेश्वर किनारी धावला. क्षणात एका द्विजाच्या स्वरूपात दोघांसमक्ष येऊन म्हणाला

" हे महावीर, हा कोण अग्निप्रवेश करत आहे आणि त्याचं काय कारण आहे. याचे सविस्तर उत्तर आपण देऊ शकाल का." 

हनुमंत वदला

" हे विप्रवर, हा पांडुपुत्र अर्जुन. यानेच प्रण केला होता की जर याने बाणांच्या सहाय्याने रचलेला सेतू मी भेदला तर हा अग्निप्रवेश करून देहत्याग करेल." 

द्विजवर म्हणाला

" परंतु आपण जे केले त्याला कोणी साक्षी आहे का. कारण वेद शास्त्र देखील सांगतं की साक्षीशिवाय अशाप्रकारची कोणतीही कृती ही उचित नाही. म्हणून आपण हे पुन्हा सिद्ध करून दाखवल्यास मी साक्षी असेन आणि ते उचित पण ठरेल." 

विप्रवराचे बोलणे ऐकून हनुमान म्हणाला

" आपले म्हणणे सर्वथा न्यायोचित आहे. अजून एकवार परीक्षा घ्यावयास माझी काहीही हरकत नाही." 

द्विजवराने त्वरित अर्जुनास पुनः बाणांचा सेतू बांधण्यास सांगितले. अर्जुनाने पुनः पूवीप्रमाणेच बाणांचा एक योजने लांब सेतू तयार केला. विप्रारूपातील कृष्णाने हनुमंतास तो सेतू तोडून दाखवण्याची विनंती केली. परंतु गुप्तरूपाने त्या सेतुखाली आपले सुदर्शनचक्र धरले. हनुमंत पहिल्यापेक्षा जास्त उड्डाण करून अत्यंत वायूवेगात त्या सेतुवर आदळला.

परंतु एखाद्या शिळेवर आपटून गोटा दूर पडावा त्याप्रमाणेच हनुमंत उडून लांबवर पडला. खजील होऊन हनुमंत विप्रापुढे उभा राहिला. अर्जुनाने विप्राकडे आश्चर्यचकित होऊन पाहिलं आणि काही क्षणात त्याने विप्ररूपातील यदुनाथाला ओळखलं आणि मनोमन प्रणाम केला. विप्रवर श्रीकृष्ण रूपात प्रकट झाला. आधीच खजील होऊन गेलेला हनुमंत त्वरित हरिचरणी लागला. आपल्या अश्रूंनी हरिचरण सार्थ करून तसाच बसून होता. श्रीकृष्णांनी खांद्याला धरून हनुमंताला उठवलं. हनुमंत वदला

" हे प्रभू , मी आपल्याला ओळखू शकलो नाही. त्याबद्दल क्षमा असावी. आपली काय आज्ञा आहे, या दासाला. "

श्रीकृष्ण हनुमंताच्या लोचनांतील अश्रू पुसले.  अर्जुनाचा हात हनुमंताच्या हातात देऊन म्हणाले. 

"हे वीर हनुमंता , आता तुझ्या वचनांप्रमाणे तू या अर्जुनाच्या ध्वजस्तंभि बसून याला यथाशक्ती साथ दे, याच्या शेवटच्या श्वासापर्यंत. हे महावीरा , तू राम अवतारात सावलीप्रमाणे माझ्या सोबत राहून मला साथ देऊन, मला उपकृत केलेस. आता या अवतारात हा अर्जुन माझा सखा , जिवलग प्राणप्रिय आहे. याच्या ध्वजस्तंभि राहून तू याची सार्थ साथ दे, कारण या जगात तुला जिंकू शकेल असा दुजा कोणी नाही. म्हणून तू इतके कर,  हीच तुझी माझ्याप्रति सेवा असेल." 

श्रीहरीचे शब्द ऐकून अश्रूधारांत हरवून गेलेला हनुमंत पुन्हा श्रीचरणी लागला आणि श्रीकृष्णाला म्हणाला

" हे प्रभू, आपली आज्ञा शिरसावंद्य. आपण या अवतारात देखील सेवेची संधी दिलीत हेच आपले माझ्यावर उपकार आहेत." 

क्रमशः

भाग १४ समाप्त 

©® संकल्पना व लेखन : प्रसन्न आठवले 

ll शुभम भवतू ll 

ll श्रीकृष्णार्पणामस्तु ll जय श्रीकृष्ण ll