हलकं फुलकं ४ ( एका दिवसात तीन जीवदानं)
कधी देव उगाच खुश असतो कि काय, असं वाटतं. नव्हे तसा अनुभव एकाच दिवसात तीन वेळा येणं म्हणजे ग्रेट. अगदी परवाचीच गोष्ट.
जीवदान १ ः
वर्क़ फ्रॉम होम स्किममध्ये घरातून ऑफिसचं काम करत होतो. सकाळचीच वेळ. नेहमीच्याच शिरस्त्याप्रमाणे होम मिनिस्टर केर काढण्याचा प्लान करणार म्हणून माझ्या जेवढ्या वस्तू खाली लादिवर होत्या त्या काढून वर ठेवल्या. पण तरिही नेमकी एक वस्तू खालीच राहिली आणि केर काढताना एक जळजळीत कटाक्ष टाकून होम मिनिस्टर आपलं काम करून निघून गेल्या, काही न बोलता.
जीवदान २ः
त्यानंतर माझं काम रितसर सुरु झालं. बराच वेळ गेला आणि अचानक HM बाहेरून धावत धावत आत आल्या. माझं लक्ष नव्हतं, पण पाणी भरून ठेवलेला तांब्या खरतर लवंडला होता, फार पाणी नसल्यामुळे, माझ्या लक्षात आलं नाही. त्यामुळे HM आले की काय असं वाटून मी पटकन चेअरवरून उतरलो आणि पुसायला फडकं आणायला धावलो. येऊन बघतो, तर ती बेडरूमच्या फ्रेंच विंडोकडे धावली, बाहेरून काहीतरी आवाज आला होता, त्याकडे बघायला ही गेली. मी आणलेलं फडकं पुसून तिथेच ठेवलं. जाताना तिने बघितलं. पण तिला वाटलं कि तिनेच आणून ठेवलं आणि विसरली असावी. म्हणून काहीहि न बोलता, फडकं उचलून निघून गेली.
जीवदान ३ः
रात्री जेवताना,नेहमीच्या सवयीप्रमाणे आमटी घेताना थोडी सांडली, पण ही अर्थातच टीव्हीवरील सिरीयल बघण्यात गुंग असल्यामुळे तीने बघितलं नाही. आमची लादी स्पर्टेक्स आहे म्हणून ही सर्व काळजी. मी मुलीला हळूच खुण करून, हे नंतर नीट पुसून घ्यायला सांगितलं. अर्थातच तिने सरळ होकार दिला नाही, उगाचच नाक बिक फेंदारून काय हे, अशी खुण केली आणि हो म्हटलं. कर्मधर्मसंयोगाने, थोड्याच वेळात हिने आमटी घेतली आणि हिच्या हातून घेताना त्याच स्पॉटवर थोडीशी सांडली. खरतर हिच्या हातून फारच कमी सांडली होती. पण सिरियलच्या नादात, हिला वाटलं, हिच्या हातून जास्त सांडली. आमच्याकडे फक्त तिने बघितलं. अर्थातच अश्यावेळी, आपलं लक्ष नव्हतं हे दाखवण्याची कला माझ्या अंगी पहिल्यापासून असल्यामुळे, मी पटकन मान वळवून सिरियलमध्ये मग्न असल्याचं दाखवलं. हिला वाटलं चला कोणी बघितलं नाही. नंतर पुसून घेऊ, असा विचार हिने केला असावा, असा मी अंदाज बांधला.
एकाच दिवशी तीन जीवदानं मिळण्याचं महत भाग्य मला लाभलं, म्हणून मी झोपताना देवाचे विशेष आभार मानले. देवपण म्हणाला अशी संधी युगानुयुगात कधीतरी कोणालातरी देतो मी. आज तुझा क्रमांक लागला, इतकच.
© ® संकल्पना आणि लेखन ः प्रसन्न आठवले.
०१/०६/२०२१
Comments
Post a Comment