मुरली - ११

एक पूर्णपणे काल्पनिक कृष्णकथा लेखकाच्याच कल्पनेतून साकार झालेली , कथामालिका)

मुरली  - ११

वृन्दावनातून गोकुळाकड़े घोडागाड्या निघाल्या. अर्थातच राधा सर्व गाड्यांच्या मध्यभागी असलेल्या गाडीत बसली होती.  खिन्न मन, दुःखी आणि विरही अंतःकरण आणि आता निराशापूर्ण जीवन, पुढे कृष्ण भेट होई पर्यन्त. अश्याच मनःस्थितित राधा एकटीच शून्यात नजर लावून दूर जाणाऱ्या एका काळ्या सावळ्या अर्थात कृष्णवर्णी मेघाकडे पाहाता पाहाता विचारचक्रात हरवून गतकाळात पोहोचली.

तिला दिसतोय यमुनेचा काठ, कृष्ण येणार म्हणून आधीच जाऊन त्याची वाट बघत उभी असलेली राधा. अचानक आकाशात काळ्या मेघाच्या कळ्या पाकळ्या जमु लागलेल्या. मनाला मोह जडेल असा गारवा आणि पावसा आधीचा वारा सुटलेला.  अंगावर, हव्याहव्याश्या वाटणाऱ्या या शीतल हवेमुळे येणारा, शहारा,  निसर्गाला सुद्धा वेड लागेल अस धुंद वातावरण आणि सोबतीला कृष्णसख्याची सय. दूरवरुन येणारे मनाला हवेसे वाटणारे , भावणारे आणि मोहिनी घालणारे मुरलीचे सुर ऐकून राधेच्या मुखातून अनायासे शब्द निघतात

कृष्णमेघाने मला भिजवून मन  केले तरंगी
बावरुन मन  गायी तराणे प्रीतीचे हे सप्तरंगी
कृष्णमेघाने मला ........

जाहल्या जाग्या कश्या मग प्रीतिच्या साऱ्या खुणा
जाणवे तो सुर पिसासम मुलायम सर्व अंगी
कृष्णमेघाने मला ........

थेंब ते मग पावसाचे भिजवूनी मज हे बोलले
मेघ बघ मी कृष्ण वर्णी भावलो तुज धवलरंगी
कृष्णमेघाने मला ........

मेघ मल्हारा तया रागास कोणी छडीले अन
न्हाऊंनी त्या श्रावणी झाले भिजूनि साजशृंगी
कृष्णमेघाने मला ........

बासरी सर आली, करुनी ओली, गेली पावसाळी
अन रंगले राधा जणू यमुनातिरी मी कृष्णरंगी
कृष्णमेघाने मला ........

दुरून येणारा बासरिचा सुर हळू हळू जवळ येऊ लागलाय. राधा बावरी मुग्ध होऊन त्याच तालात बेभान होऊन त्या स्वरात आणि पावसात भिजून नाचते आहे आणि दुरून कृष्णसखा बासरी वाजवताना बावऱ्या राधेला नाचताना पहातोय आणि स्मित त्याच्याही चेहऱ्यावर आहे. बासरीचे सुर अजूनच आर्त होऊन जणु सांगतायत. 

समय हा संपू नये क्षण हे गोठून जावे
बावऱ्या राधेस पाहून मन हे हरकून जावे
मोकळे केलेत सुर सारे बासरीचे मी राधे
त्या भिजल्या स्वरानी क्षणही भिजवून जावे

आज राधे तूच तू अन सुर माझे बासरीचे
भावणारे विश्व हे आपुले असावे या स्वरांचे
कोवळे हे थेम्ब भिजवून मन, जाती श्रावणाचे
थेम्ब थेम्बातून मग हे बोलही राधाकृष्ण यावे

कृष्ण हरवून, हरखून नाचणाऱ्या राधेकडे फक्त पाहात आहे आणि ओठांवर बासरी आणि त्यातून येणारे मल्हाराचे सुर. बाकीं पूर्ण जग कृष्णमय झालय कृष्ण कृष्ण कृष्ण कृष्ण  ............

© कथाकल्पना आणि लेखन : प्रसंन्न आठवले
२४/०४/२०१८
श्रीकृष्ण
#PrasannaAthavale