श्रीरुक्मिणीस्वयंवर ९

श्रीरुक्मिणी स्वयंवर ९

llश्रीगणेशाय नमःll

  llश्रीमुकुंदाय नमःll     llदेवी श्रीरुक्मिणी नमोनमः ll श्रीएकनाथ महाराज कि जय ll

 

त्या अंगुळीची शोभा पाहण्यास व त्या चरणांचे रस अर्थात पियुष सेवन करण्यास स्वये चंद्र लुब्ध होऊन उभा ठाकला आहे. वक्राकार सुडौल बाक असलेल्या पोटऱ्या ज्याला आहेत असे सुंदर पाय त्या कृष्णाच्या निळ्या सावळ्या तनूला लाभलेले आहेत. अस्तमानाला चाललेल्या रवीराजाच्या सूर्यकिरणांच्या पीतकेशरी रंगाला लाजवेल असा रंग असलेला पितांबर त्याने परिधान केलेलं आहे. 

त्या कृष्णाच्या चरणातील दागिन्याचा मान प्राप्त झालेली वाकी, आपली शोभा अवकाशा पर्यंत पोचवत आहेत. तीचे सौंदर्य आणि शोभा या पुढे वेदऋचा देखील उण्या भासत आहेत. प्रत्यक्ष वेदसुद्धा शांतपणे त्या साजातून येणारा कृष्णनामाचा गजर ऐकण्यात दंग आहेत. त्याच्या पायातील नुपूरे सोहंभावाचे नाद त्रिखंडात पोचवत आहेत. त्या नादाने आणि त्याच्या ध्वनीने, ज्ञानाने एकाग्र होऊन समत्वाकडे पोहोचलेले, मुमुक्षु देखील मोहित झाले आहेत. त्यामुळे त्यांचंही ध्यान या आवाजाकडे आकृष्ट झाले आहे. 

पायातील तोडर आपल्या फक्त नादाने, रुणूझुणू झंकाराने, संकल्प व विकल्पाच्या गर्तेत अडकून साधनेत व संसार चक्रात व्यग्र असलेल्या उपासकाना जी प्राप्त होणार नाही ती मुक्ती  वा मोक्ष प्राप्त करून, जन्म मरणाच्या फेऱ्यातून सुटकेप्रत पोहोचवत आहेत. इतका त्यांचा नाद पुण्यसंचय जमवत आहे. ज्याच्या अनंत रूपाचा ठाव व ज्ञान वेदनाही अवर्णनीय आहे अशी सुबुद्धी प्राप्त होईल अशी रत्ने हरीच्या मेखलेमध्ये जडवली आहेत. 

मानवाला जन्ममरण फेऱ्यातून सुटण्यास्तव संसारचक्रात बांधणारी वृत्ती ही उफराटी व्हावी लागते तरच मोक्षाप्रत जाण्याचा मार्ग उलगडू लागतो. अशी वृत्ती उफराटी सहजी होईल असा किणकिण नाद करणाऱ्या क्षुद्रघंटीका त्या मेखलेला ऊर्ध्व दिशेकडे चहू बाजूनी जोडलेल्या आहेत. पंचांनन अर्थात सिंह, ज्याला आपल्या कटीचा अभिमान नव्हे गर्वच होता. कारण सर्वात सुंदर सिंहकटी असाच म्हणण्याचा प्रघात आहे. पण हा सिंहसुद्धा कृष्णदेहाचा मध्यभाग अर्थात कटी पाहताच आल्या पावली वनात निघून गेला, त्याचा दंभ क्षणिक न राहता त्या गर्वाचा चक्काचूर होऊन तो रानीचा राजा रानाला जवळ करता झाला. 

त्या मध्यभागाला कोणाची दुष्ट लागू नये म्हणून त्या मेखले भोवती रत्नप्रभा आपला सर्व अभिमान सोडून स्वये येऊन लपेटती झाली. ज्या नाभीतून प्रत्यक्ष जगताचा उत्पत्तिकर्ता ब्रम्हा प्रकट झाले, त्या नाभीच्या मध्यात, प्रत्यक्ष जगताचा पार लागणार नाही असं विवर ज्यास कृष्णविवर म्हणतात ते प्रकटोनी दिसले. त्या नाभिचा आकार एका कमळाच्या आकारासारखा दिसत असल्यानेच  पदमनाभ हे नामाभिधानं विधात्यास प्राप्त झाले.  त्या उदरात त्रैलोक्याचा गाभा वसलेला असल्यामुळे अथांग पसरलेल्या पण लाटांमुळे अविरत दोलायमान तरंगाप्रमाणे ते दिसत होते. म्हणूनच कर्म अकर्माच्या चक्रात अडकलेल्या जगताला आपल्या उदरात समाविष्ट केलेल्या जगतपलाकाचं ते उदर अत्यंत उदार भासत होतं.  

ll शुभम भवतू ll

ll वसुदेवसुतं देवं कंसचाणूरमर्दनं ll देवकी परामानंदम कृष्णम वंदे जगतगुरुं ll

ll श्रीएकनाथमहाराज की जय ll

© संकल्पना व लेखन : प्रसन्न आठवले

ll श्रीकृष्णार्पणामस्तू ll

०५/१२/२०१९

९०४९३५३८०९

९९६०७६२१७९