चारोळ्या
देवासाठी फुले आणिली
सजवून थाळी ती मांडली
पूजा देवाची मी रेखीली
अनन्य भावे देवास अर्पिली
🙏🙏🙏
रंग गुलाबी नाजूक साजूक
फुल एकटे मिरवे छान
वाऱ्याने हलतात पाकळ्या
डौलाने ते मिळवे मान
पीत रंग अन फुले कितीक
गुच्छ जणू निसर्गाने केला
भास होतसे त्यात हळदीच्या
रंगांला उधळून दिधला
पक्ष्यांचा उडता थवा बघा
क्षितीजाच्या माळावर फिरतो
चालला असा की जग चाले
चालते रहा जगा सांगतो
तबकात पूजेची फुले घेऊनी
निघती ललना देवपूजेला
नमस्कार तो करुनि अर्पिती
सहा शत्रू अर्पिती देवाला
नाजूक साजूक शुभ्र फुल हे
हिरव्या शाली मध्ये सजले
देवाची ही करणी अनमोल
सान फुलांना सुंदर केले
छोट्या या फुलांनी
घेतले लक्ष वेधून
मना भावली इतकी
वाटते घ्यावी वेचून
लाल सानुल्या फुला रे
आयुष्याचा अर्थ असे तू
शक्तीचा हा स्रोत रंग रे
नाजूकतेचा साज असे तू
सुवासिक अन सुंदर चाफा
नागचंपा अन सोनचाफा
अनेक रंगी अनेक छटांचा
साज लेऊन नटतो चाफा
एक अनोखे फुल हे
झिपऱ्या पसरून हासते
सदा रहा आनंदी तुम्ही
सर्वांना हेच सांगते
उरी असे अभिमान जयाचा
ऐसी विमाने पाहून आले
वाघाची छाती जयांची
अश्या वीरा नमुनी आले
शौर्यपताका विजयाची रणी लावूया चला
रणांगणी झुंजून शत्रूला नाकावर लोळवू चला
इंचाचाही अंश न देऊ धरणीला त्या शत्रूला
रणगाड्याची ऐट वेगळी भूमी रक्षुया चला
🇮🇳🇮🇳🇮🇳
नौका वाहून नेई सैनिका
जलराणी म्हणू सारे तिजला
या नौसेनेचा रथची जणू तो
भारतभू राक्षण्यास सजला
गुलाबी तुरे फुलवून आले
फुल गोबरे छान फुलले
पाहून त्याला मज आठवले
म्हातारीचे गुलाबी तुरे
पिवळ्या फुलुनी पाकळ्या
पिवळी फिरते उर्जारूपे
शक्ती भगवंताची वसते
स्वानंदे आहे स्व स्वरूपे
सजले ताट फुलांनी पूजेचे
विविध पुष्पे विविध रंगी
अर्पण करूया ती देवाला
अर्पण मन होऊदे तरंगी
प्राजक्त सोनचाफा फुलला
देवपूजेस्तव खुडूनी आणले
भावसुमनही त्या समवेत मी
विश्वेश्वरास प्रणीपाते अर्पियले
कलमाक्षी कमलपुष्पे स्थापिली श्रीविष्णूंनी
कमलदल कमल फुलुनी प्रसन्न भासे श्रीलक्ष्मी
हृदयी ज्याचे नाम सार्थ आहे कमलकांत
मूर्त त्या कमलरविंदे नांदूदे या हृदयात
या गुलाबी पाकळ्या
प्रेमात बुडल्या सर्वदा
कस्तुरी गंधात आता
मोहरे सूर सर्वथा
तबक सजले पुष्पे घेऊन देवपूजेस्तव
श्रद्धा भक्ती त्यात जाणवे पाहुनिया सारे
सुमने ही वाहूनिया करुनि प्रणिपात
क्षेमकुशल आरोग्य मागूया अभय स्थैर्य सारे
मोगऱ्याचा दरवळ सुगंधी
तिन्ही लोकी पसरला शब्दे
सांगितले गुज भवसागरी
श्रीज्ञानदेवे अध्यात्म मार्गे
कर्दळीवनात राहियले स्वामी
प्रकटले घेऊन गंध कर्दळाचा
सांगती स्वामी, अक्कल वापरा
रंगरूप भाव आहे हा त्यागाचा
सुर्या बघते सूर्यफूल हे
भासे प्रसन्न सुप्रभाती
किरणे पिवळी पडता
सोने भासे लाटांवरती
शुभ्रधवल हे फुल सुरेख
शंकरप्रिय रंग हा
वाहून पिंडीवर जोडू कर
सेवा रुजू होऊ द्या
केशरी रंगातले हे पुष्प फुलले
शक्तीचा अन ऊर्जेचा स्रोत आहे
मानवी मन चेताणारा रंग हा
हिंदू धर्माचा उभा हा ओज आहे
लाल गुलाब आकर्षक पुष्प
ललना होती त्यासाठी मुग्ध
पाहता जयाला मन होई धुंद
लाल गुलाबाचा म बावरा गंध
शुभ्र पाकळ्या सुंदर दिसती
नाजूकतेचे पंख पसरूनी
गंध देई मग संतोष मनाला
फुल सानुले घेई आकर्षूनी
----------------------------------------------
या केळीच्या घडा पाहुनी
मनास ऐसें जाणवते
अधो चेतना मुलाधारी
ऊर्ध्व कुंडलिनी जागवते
साधन ऐसें काहीही कर
त्यात मनाला बुडवावे
गती मिळे त्या चेतनेस
शटचक्राला जागवते
अंती पोचून शिर्शी ती
गती तिथे थांबवते
एकाग्री मन त्या स्थानी
योगी पदी प्राण्या नेते
------------------------------------------------
नारळ सांगे मनुजाला
तू असा राहसी जगती
एकही न क्षण फुका जाई
सर्वार्थाने उपयोगी पडसी
चक्राकार संसारी फेरा
फिरणे कठीण जयात
गुरुकृपेने साधे सारे
आत्मा गुलमोहर हृदयात
नक्षीदार जणू माळ मण्याची
वा मज्जा माळा मणक्यांची
तसे भासते पाहून माळेला
अद्भुत करणी ही देवाची
फुलांचा मेळा जमला
गुलाबी असे रंग
हरी रंगी रंगले सर्व
सरला सरला भवरंग
जास्वंद उमलला सुरेख रंगी
गजाननाच्या चरणी वाहू
रक्तरंग मिश्रित लालसर
मोदे भरुनी देवाला पाहू
झेंडूचे हे फुल मोहरून आले
पराग कोंबही फुलारून आले
मनात काही किल्मिश न ठेवावे
इतके जाणा या फुलासम फुलावे
या फुलांना रंग देतो
तोच रंगवी मानवास
कितीक सुंदर विचाराने
भरले आत्म जाण यास
पिवळा गुलाब पाहुनिया
मित्रप्रेम आठवते मला
त्या प्रेमाच्या साक्षीतुनी
सुरक्षित जग भासे मला
हिरव्या पानावरी सजला
पिवळा हळदी रंग ऐसा
जेजुरीच्या खंडोबास जणू
उधळला भंडारा जैसा
या गुलाबी पाकळ्यामधून
एक पांढरा जणू मोगरा
नावलाईने बघतो डोकावून
जगाचा कसा असे पसारा
गर्भरेशमी या पाकळ्या
केसर फुलवी पराग
रक्तवर्णी कुंकूमभाळी
शोभतो जणू अनुराग
केशरी पाकळ्या पराग केसरी
हिरव्या पानात शोभते कस्तुरी
रंग हा त्यागाचा धर्माच्या ध्वजेचा
फुलांच्या रूपाने सांगतो श्रीहरी
जुईचा गंध पसरला सर्वदूर
भौतिक ते सारे होय सुगंधीत
भारलेल्या त्या हवेची मोहिनी
आत्मरंगी करे साध्य इप्सित
लालवर्ण महालक्ष्मीस आवडे
रक्तवर्ण गजाननास अति भावे
भासे जास्वंद फुलली हर्षाने
सदभावे दोन्ही देवांना अर्पावे
जांभळ्या रंगात केंद्री
पीत पराग गुच्छ आहे
भासते जणू की प्रभाती
खग तो किरणे देत आहे
अबोली तव रंगाने
मोहित करसी सारे
मखमली पाकळ्यांनी
धुंदीत मन फुलारे
पाती गवताची दवबिंदूनी सजली
फुले नाजूक नाजूक शोभा वाढली
प्रभात समयी हा सोहळा पाहून
मनाची प्रसन्नता प्रफुल्लित झाली
पाहून रंगा शुभ्र फुलाच्या
शुद्ध मन हे आठवते मज
प्रेम करावे नसो वासना
साधे सारे वाटे हे मज
गजाननारे तव प्रेमाचा
राहो हात असाची माथी
भक्तीरसाची वाहू सुमने
नामप्रेम हे असुदे साथी
नवलाई ती अजब निळाई
जणू वरती खाली मौजेने
पर्वतराजी विसावे तिथे
आच्छादून कर डौलाने
गतकाळाच्या आठवणींचा सांज अबोल किनारा
सूर्य चालला अस्ताला संध्येचा येता वारा
अनोखे क्षितिज खेळ खेळते रंगांचा हा सारा
सोनेरी क्षितिजाची मैफल जमवून अजब पसारा
कमलपुष्पावरी लक्ष्मी कमलाक्षी
वाहू तिजला कमलपुष्प माला
तिच्या तेजाची ठेव असे साक्षी
वंदन करु देवी, सुरू दिनक्रमाला
जास्वंदीच्या फुलाचा रंग अनोखा
प्रभात समयी पाहून हर्ष मनाला
निजले डोळे हरखले पाहून त्याला
प्रभात खुलली दिन सुरू जाहला
पीत गुलाबी जास्वंदाला पाहून मन भुलले
रंग निर्मिती पाहून हरीची भान हरकून गेले
स्वये निर्मुनी असे लुप्त तो भासे अतर्क्य सारे
पाकळ्यांचा रंग गुलाबी
पाहून मना आली उभारी
निशीदिनी मन असेच की
राहो यासम सदोदित आनंदी
अनामिक ते हात हरीचे पाहून मन क्षण नमले
गोरसाची आवडी
वासरे पीती गोडी
धेनु ते वासरा सोडी
सकळ अमृत
ऐसें गोधन ज्या घरी
लक्ष्मी वासे त्याघरी
न्यून नसे काही भीतरी
ऐश्या गृहात
अमृतमय त्या किरणांनी
अमृतसम त्या पेयाने
अमृतप्राशन शुभ साथीने
अमृत व्हावे सुप्रभातीने
हळदीच्या रंगात मिसळला
जणू कुंकूम रंग पानोपानी
निसर्ग उधळी शतरंगांची
अनेक अद्भुत रंगीत लेणी
देवास अर्पिण्या फुले आणली
रंगीत रंगीत तुळशीसोबत
पूजा बरवी मी रेखीयली
मनास करुनि तसेच निरागस
फुलला चाफा आला सुगंध
गीत कोणते कानी गुंजत
चाफ्याचा हा रंग मनोहर
मनी परागी फुले वसंत
नाजूकश्या या फुलाला
हिरवं पिवळं अस्तर
रंग जांभळा शोभूतो
हिरव्या पडद्यावर
लाल रंग सुंदर सजलेला
हरित मखमलीवर निजलेला
दिवसाची चाहूल लागता
रंग उधळूनी आनंदी झाला
गुलाबी गुलाबी पाकळ्या
नाजूक नाजूक देठाचा भाव
हलती हलती ती फुले अशी
जणू देवाचीच आहे ही ठेव
पानावरती रंग सांडले
कुंचल्यातून रंगाऱ्याच्या
ऐसें भासे मनुजा तुज रे
कुणा हातचे कलाकाराच्या
मोगरा फुलला ज्ञानियांचा
अमृतभरुनी ज्ञान दिधले
पाजीयले जगा त्या श्रेष्ठांचा
मोगरा प्रतीक जगा वाहिले
लाल चुटुक फुले नाजूक
हिरव्या पानी विसावलेली
जशी कोंदणी कांचनाच्या
मणिरत्ने करी शोभलेली
रक्तवर्णी पुष्पे भौमवारी
गजाननाला प्रिय रंग हा
आकर्षित करी मना सदैव
प्रभात समया रविरंग हा
कृष्णविवर हे दिसे मध्ये
कृष्णशक्ती बैसली मधोमध
भ्रमर भक्तीचा धाव घेतसे
अद्वैताचा चाखण्या मध
कर्दळीवनी होते स्वामी
आठवण त्याची आली
पाहून लालचुटुक फुल
स्वामीस्वारी खुश झाली
गुलाबाचे फुल रंगही गुलाबी
गंध रंगरूप आनंद हा देई
तैसेचि राहावे मनास सांगावे
हाची आनंद तू सर्वांस देई
या गवतफुलांना पाहून
झाली बाधा मनी राधेला
कृष्ण वाजवी पावा मंजुळ
नेले वृंदावनी तिने राधेला
पिवळट पिवळट ही फुले पाहुनी
सूर्यकिरणे आठवती पडलेली
ऊर्जा आणि उत्साहाची जननी
पाकळ्यात नाजूक दडलेली
इतकी नाजूक फुले
तयांचा अद्भुत रंग
नेत्रसुख हे मिळते
समाधी न होय भंग
केशर रंग चढला अंगाला
वैराग्य शोभे हे साधकाला
करुनि अर्पण मायेचे देवा
हाती निष्कर्म प्रण धरियेला
त्या फुलांचा रंग नशीला
जाग मनाला देऊन गेला
रूप तुझे आठवले तेंव्हा
याद धुंद मन करून गेला
शुभ्र फुलांनी उलगडली कवाडे
रंग गंध उधळून ते बोलती
सदा हसून जीवन जगणे हे
मर्म अपेक्षित, तुला सांगती
टवटवीत फुलले गुलाब सारे
विविध रंगी बहु अंगी गोमटे
सुख प्रवाहे त्यांना पाहुनी
उत्साह हा हृदयी नेत्रावाटे
परागकेसर नागफण्यासम
रोखून पाहतो पाकळीकडे
रंग गुलाबी पाकळीस तो
पुंगी समजून नाचून बागडे
मनाला भुरळ पाडतात
साधीशी लहान फुलं
रंग गंध हेही साधं असतं
तरी भावतात ती फुलं
फुल हे ओंकार भासे
पाहताना शांत वाटे
रंग आवडतो शंकरा
वाहूया त्याला पहाटे
Comments
Post a Comment