भोग आणि ईश्वर ८६

भोग आणि ईश्वर  ८६

  

आयुष्यात घडणाऱ्या घटना या नियतीचा संकेत असतो. प्रारब्धाच्या वाटेवर चालताना आणि संचिताची ठेव पुढे नेताना माणूस नित्य नवीन कर्म करतच असतो. प्रत्येक कर्म अर्थातच एक मुदतठेव/फिक्स डिपॉझिट किंवा तारणकर्ज / लोन तयार करतं. आपल्या आयुष्यात घडणाऱ्या घटना या कर्जाची परतफेड किंवा ठेवीचा परतावा समजावा. 

आता नियतीच्या संकेताकडे वळूया. वरचा परिच्छेद नीट ध्यानात घेतला तर एक लक्षात येईल की, ज्या ज्यावेळी सुखकारक वा आनंददायी घटना घडतात, त्या त्यावेळी आपण एखादी मुदतठेव सोडवून वापरली आणि ज्या ज्यावेळी आपल्या आयुष्यात वाईट, दुःखकारक, नकारात्मक घटना घडतात, त्या त्यावेळी आपण एखादं कर्ज परत केलं हे नक्की समजावं.

आता हा विचार अजून खोलात जाऊन बघूया. आपल्याला चांगले मित्र मिळतात, चांगले सहृद नातेवाईक मिळतात म्हणजेच आपल्या ठेवीच्या खजिन्यातून काही ठेव आपणच वापरून ती ठेव मोडली. म्हणजेच आपला ठेवीचा साठा त्या प्रमाणात कमी झाला. 

याउलट आपल्या वाईट, चुकीची, टीका व निंदा करणारी, आपले दोष दाखवणारी, आपल्याला समजून न घेणारी माणसं भेटली आणि त्यांनी आपल्याला त्रास, ताप, दुःख, अश्रू, बोच, घाव आणि सर्व नकारात्मक दिलं, याचा अर्थ त्या त्यावेळी आपल्या थकीत कर्जातून आपण काही हप्ते फेडले आणि त्याप्रमाणात आपण ऋणमुक्त झालो. 

म्हणूनच आता उलगडा होईल,  संत महंत का सांगतात की, सुखात चढून जाऊ नये, पाय जमिनीवर ठेवण्याचा प्रयत्न करावा आणि दुःखात खचून जाऊ नये, पण मन खंबीर करण्याचा प्रयत्न करावा. यातून अजून काही गोष्टी जोडता येतील, विचार करूया. 

ज्यावेळी आपल्याला एखादी नकारात्मक व्यक्ती भेटते एखाद्याकडून आपण सकारण वा अकारण दुखावले जातो, त्यावेळी त्याच्या प्रारब्धात तो कर्ज वाढवत असतो आणि आपल्या ताळेबंदातील कर्जाचा हप्ता चुकता होत असतो. ज्यावेळी आपल्याला एखादा सुखकारक अनुभव, सखे सोबती आप्तस्वकीय यांच्याकडून आनंद, समाधान, हास्य, संतोष मिळतं, त्यावेळी तो त्याच्या संचितात ठेव जोडतो आणि त्याचवेळी आपण एक मुदतठेव तोडून वापरली आहे.

साहजिकच प्रश्न निर्माण होईल की, याचा अर्थ आम्ही आनंदात दुःखी आणि दुःखात आनंदी व्हायचं का. तर नक्कीच नाही. मग आपण काय करणं अपेक्षित आहे. आपण ते करणं अपेक्षित आहे, ज्यामुळे आपल्या मुदतठेवी वाढतील आणि नवीन कर्ज तयार होणार नाहीत. कारण संचितात साठलेली कर्ज फेडण्याचं आणि मुदतठेवी मोडून वापरण्याची वेळ, आपल्या हातात आता उरलेली नाही. ते कर्म आपण पूर्वायुष्यात करून वेळ हातातून घालवली आहे. 

परंतु पुढील जमा वा कर्ज वाढवायचं नक्कीच आपल्या हातात आहे. कारण कर्म करण्याचं वा न करण्याचं स्वातंत्र्य विधात्याने आपल्या हातात दिलं आहे. त्यामुळे ठेव की कर्ज, ते आपणच ठरवू शकतो.  

यावर पूर्ण चिंतन करा उद्या अजून खोलात जाऊ. 

काय हितावह व काय हिताविरुद्ध याचं  चिंतन करा,  पण नाम घेत रहा, कारण नाम, सर्व काही सुलभ करेल, पाहूया उद्याच्या भागात. 

©® विचार व  लेखन : प्रसन्न आठवले

२४/०२/२०२१

९०४९३५३८०९ wap

९९६०७६२१७९