श्रीरुक्मिणीस्वयंवर ४० (प्रसंग सहावा समाप्त)

श्रीरुक्मिणी स्वयंवर ४० (प्रसंग सहावा समाप्त )

llश्रीगणेशाय नमःll

  llश्रीमुकुंदाय नमःll     llदेवी श्रीरुक्मिणी नमोनमः ll       

    llश्रीएकनाथ महाराज कि जय ll

   

असे प्रत्येकजण आपापल्या मानसिक अवस्थेत मार्गक्रमण करत होता , अंबामंदिराचा. रुक्मिणी तिच्या सोबत सखी , सुवासिनी, ब्राम्हण पत्नी असे सारे मौनव्रत चालत होते. यथावकाश हा लवाजमा अंबामंदिरासमीप येऊन पोचला. राणी स्वये रुक्मिणीस घेऊन मंदिरात गेली. मंदिरात द्विजवर पूजेसाठी सज्ज होते.

रुक्मिणीस पाटावर बसवून द्विराचमन करून द्विजानी पूजा विधी सुरू केला. रुक्मिणी भान हरपून अंबेच्या मूर्तीकडे एकटक पहात होती. अंबेच्या जागीसुद्धा तिला कृष्णच दिसत होता. द्विज वदत असलेल्या मंत्रोच्चारातून तिला कृष्ण नामाचाच घोष ऐकू येत होता. जणू की कृष्णप्राप्तीसाठी केलेले अनुष्ठान आहे आणि त्यात आपण मंत्रोच्चार विधीने हवन करत आहोत. 

पूजाविधी सुरू होते. गणेशपूजन सुर्यादी नवग्रहांच्या पूजना नंतर अंबेच्या पूजनाचा विधी सुरू झाला. प्रत्येक पूजे नन्तर समस्त ब्राम्हणांसह प्रजाजनास अनेक मौल्यवान उपहार दिले जात होते, ज्याला दाता म्हणून रुक्मिणी हस्तस्पर्श करून ते पुढे प्रजाजनास दिले जात होते. 

त्याही अवस्थेत अंबेच्या मूर्तीला नमन करून दोन्ही हात जोडलेल्या अवस्थेत रुक्मिणी अंबेला प्रार्थनेत म्हणाली.

" हे माते लेकरांची चिंता हरत युगे युगे तू त्यांचा भार वहाते आहेस. माझी ही इच्छा तुझ्याच कृपेने पूर्ण होऊ शकते. तू मनात आणशील तर तुझ्या मात्र एका अंगुलीत तू सर्व असुरांचा विनाश करू जाणतेस. तूच विश्वामाता , तूच सकळ धर्ता , तूच शिवाचे शिवांग, तूच जगताची जननी, तुझ्याविना या जगी कोण श्वास घेऊ जाणे. 

तू भवतारका , तू वांच्छिल ते ते देसी भक्ता, तूज कृपेने भार जगाचा ब्रम्हादीक वाहतात, तू निजबोधाचा बोध, तू बीजांचे बीज, तू ओजाचा स्रोत, तू तारकमंत्र जगती , तू आत्मयाची प्रचिती, सर्व काळ सर्व लोक तुज भजती, सूर असुरही सारे तुझे भक्त, आई तूच इच्छा होऊन प्रकटलीस माझे मानसी आणि त्याच इच्छेच्या प्राप्तीस्तव मार्ग होऊन आणि मार्ग दावून माझे इच्छित प्राप्त तूच करून देशील. 

तू सर्व जगाची जननी आहेस. तू सकळ जाणतेस. इथे तर फक्त कृष्णाच्या योजनेत तुला सिद्धी रूप घेऊन सहाय्य करायचे आहे. मी आजपर्यंत तुझी मनोभावे सेवा करण्याचा यत्न केला आहे.जर त्या माझ्या व्रतांचे पुण्य म्हणून मला काही देणार असलीस तर मला कृष्णप्राप्ती करून दे. अन्यथा जगण्याची सर्व वासना मृतवत होऊ दे. यापैकी एक मला प्राप्त करून दे, इतकीच विनवणी तुझ्या चरणी ही रुक्मिणी करते आहे." 

अशी ही भीमकी अर्थात रुक्मिणी आपले मनोगत व्यक्त करत होती, मातेसन्मुख, दोन्ही कर जोडून. तिच्या कराला कंठीचा हार लागला. त्याला स्पर्श करून रुक्मिणी मातेला म्हणाली 

" आता हाच हार कृष्णाच्या गळ्यात घालून मी कृष्णाला वरते. माझे कार्य सिद्धीस ने." 

या ठिकाणी स्वयं श्रीहरी , जनार्दन स्वामी आणि  नाथ महाराज यांच्या कृपेने सहावा प्रसंग समाप्त होत आहे

ll स्वामी जनार्दन शिष्य शब्दब्रह्म श्री एकनाथ महाराज की जय ll 

ll शुभम भवतू ll

ll वसुदेवसुतं देवं कंसचाणूरमर्दनं ll देवकी परमानंदम कृष्णम्  वंदे जगतगुरुं ll

© संकल्पना व लेखन : प्रसन्न आठवले

ll श्रीकृष्णार्पणमस्तू ll

१०/०१/२०२०

९०४९३५३८०९

९९६०७६२१७९