श्रीरुक्मिणीस्वयंवर ४५

श्रीरुक्मिणी स्वयंवर ४५

llश्रीगणेशाय नमःll

  llश्रीमुकुंदाय नमःll     llदेवी श्रीरुक्मिणी नमोनमः ll       

    llश्रीएकनाथ महाराज कि जय ll

   

या मनोमिलनाच्या समयी सुमुहूर्त सूर्य स्वये धरता जाहला. माध्यान्ही आलेला सूर्य आणि अभिजित नक्षत्राचा सुयोग, घटिकादेखील भरत आलेली, देव सुरवर ज्या क्षणांची प्रतीक्षा करत होते, स्वर्गीचे भाट ज्यासाठी तानपुरा लावून सज्ज होते, ज्यासाठी गंधर्व स्वरधुनी तयार ठेवून बैसले होते, ज्यासाठी अप्सरा पदी घुंगरू बांधून प्रतीक्षा करत होत्या, ज्यासाठी ब्रम्हा महेश सपत्नीक निजस्थानी समाधी सोडून लोचनात सर्व आत्मन आणून तिष्ठत होते तो क्षण समीप आला. 

सर्व पूजा उरकून रुक्मिणीस परत लग्नमंडपी परतण्याची अनुमती पुरोहितांनी दिली. कृष्णाने रथास सज्ज राहण्याचे आदेश सरथ्याला दिले. सारथी घोड्यांचा लगाम हाती धरून सज्ज झाला. कृष्ण म्हणाला 

" मी ज्या क्षणी चुटकी वाजवीन त्या क्षणी तू त्वरित मंदिराच्या पायऱ्या आहेत त्या दिशेने रथ हाक , वेग वायूचा असुदे, तू मजकडे पाहू सुद्धा नकोस , माझे कार्य मी विलक्षण चपळाईने अगदी विद्युत गतीने करीन. तू पूर्ण एकाग्रता रथाचा वेग आणि दिशा यावर केंद्रित कर.  मुहूर्ताचा समय उभा राहिला आहे समोर." 

अर्थातच कृष्णाचा विश्वासू आणि अनेक वर्षांचा सारथी असल्यामुळे त्याने आपल्या कार्याची योजना आधीपासून आखली होती. कारण कृष्णाने निघतानाच कार्याचे प्रयोजन  सांगूनच त्याला तिथून बाहेर रथ काढायला लावला होता. म्हणून सारथ्यास उचित समय आणि आज्ञा याचीच प्रतीक्षा होती. 

पुरोहितांनी अनुमती देताच रुक्मिणीने मंदिराच्या पायऱ्यांच्या दिशेने चालण्यास प्रारंभ केला. अर्थात भोवती असलेल्या सख्यांच्या सोबत, पण थोडं अंतर ठेवून चालत असल्यामुळे राजासह सर्व मंडळी निश्चीन्त होती. सुरक्षा व्यवस्था तिची मंदिर परिसरात प्रतीक्षा करत होती. रुक्मिणी पहिल्या पायरीपाशी आली, तिची आणि कृष्णाची दृष्टादृष्ट झाली मात्र त्रैलोक्य पालकांचे लोचन एकमेकांना भिडले.  रुक्मिणीचे शरीर शहारले. त्या स्थितीत आणि मनःस्थितीत तिने कृष्णाची सज्जता जोखली आणि मनोमन संतोषली.

कृष्ण रूपाचा आपल्याला लागलेला लळा, त्याच्या नामाचा आपण केलेला धावा आणि कृष्णाचे ऐकलेले वर्णन याही पलीकडे ते रूप स्वरूप आणि तो युगपुरुष आहे. त्याचे ऐकलेले वर्णन यथार्थ नाही. अर्थात याला कारण शारदा देवीच्या भांडारात कृष्णवर्णनासाठी पुरेसे शब्दच नाहीत आणि नवीन शब्दांची उत्पत्ती करण्याची बुद्धी , कृष्णरुप पाहताच मती कुंठित झाल्यामुळे देवी शारदेला , होतच नसेल. यात तिचा काय दोष. 

इकडे कृष्णाने रुक्मिणीस पाहून मात्र नजरेने शेवटच्या पायरीजवळ क्षणिक थांबण्यास खुणावले. मी येतोय. या नजरे नजरेतील खेळाचा थांग पृथ्वीवर कोणासही आला नाही, दादा बलराम सोडून. अर्थात स्वर्गस्थ देव, ब्रम्हलोकी ब्रम्हाजी आणि कैलासावर कैलासेश्वर सपत्नीक हा रुक्मिणीहरण सोहळा पाहण्यास अति उत्सुक होते.

ll स्वामी जनार्दन शिष्य शब्दब्रह्म श्री एकनाथ महाराज की जय ll 

ll शुभम भवतू ll

ll वसुदेवसुतं देवं कंसचाणूरमर्दनं ll देवकी परमानंदम कृष्णम्  वंदे जगतगुरुं ll

© संकल्पना व लेखन : प्रसन्न आठवले

ll श्रीकृष्णार्पणमस्तू ll

१५/०१/२०२०

९०४९३५३८०९

९९६०७६२१७९