काल्पनिक कृष्ण सुभद्रा कथा ८

#काल्पनिककृष्णसुभद्राकथा

काल्पनिक कृष्ण सुभद्रा कथा ८

शस्त्रशाळेत कृष्ण आणि बलरामदादा बराच वेळ होते. ते भानावर आले जेंव्हा सुभद्रेचा संदेश घेऊन प्रतिहारी आला आणि दोघांनी जीभ चावली. कृष्ण तर म्हणालाच लगेच

कृष्ण : दादा तुझ्या नादात मी पण इथे आलो, भान हरपून गेलो. थोड्या वेळात येतो अस सांगून आलो होतो सुभद्रेला.  बघ अस होतं माझं नेहमी. जगाची चिंता करता करता स्वतःलाच विसरायला होतं. आता आहे गेल्यावर.

बलराम : वा स्वतःच्या मर्जीने आलास, थांबलास आणि नाव माझं. आता सुभद्रा जे बोलेल ते तू ऐकून घे. मला मध्ये घेऊ नकोस.,

कृष्ण दादांच्या मागे मागे निघतो. महालात शिरताना त्याची नजर सुभद्रेला शोधत होती.  नारदाना अवकाशातून बघताना मौज वाटत होती. नारद विचार करतायत की, विश्वाचा नायक आणि एका साध्या स्त्रीला भितोय. अर्थात एकच क्षण, कारण दुसऱ्या क्षणी मन म्हणाल. ती साधीसुधी स्त्री कशी असेल. प्रत्यक्ष हरींची भगिनी होण्याचं भाग्य जिच्या योगात आहे ती सामान्य असूच शकत नाही. बघूया काय काय होतंय.

कृष्णाला रागाने सुभद्रा कमरेवर हात ठेवून बघते आणि काही बोलणार इतक्यात

कृष्ण : भगिनी अंमळ उशीरच झाला. तुला जास्त वाट बघावी लागली ना ?

अस म्हणून कृष्ण लगेच आपले कान धरतो. ते पाहून सुभद्राचा राग कुठल्या कुठे पळून जातो. ती हसत हसत कृष्णाकडे आणि दादांकडे पाहते आणि म्हणते

सुभद्रा : हे अस सर्व करायला तुला बरं जमत रे कृष्णा. आधी करायचं नन्तर कान वगैरे धरून चेहरा पाडून याचना करायची. समोरच्याचा राग राहीलच कसा.

दादा : हो या कलेत हा पहिल्यापासून वाकबगार, नव्हे चतुर. खट्याळपणा करायचा आणि नन्तर अगदी कान धरून हात जोडून समोरच्याला पार गुंडाळून ठेवायचं.

सुभद्रा : खर आहे. मला आठवतंय यशोदामातेला लहान असताना हा त्रास द्यायचा आणि नंतर भोळा चेहरा करून आपण जणू त्यातले नाहीच असा देखावा निर्माण करायचा. माता पडली भोळी. दरवेळी अडकायची. कृष्णावर विश्वास ठेवायची. तेंव्हापासून हा असा. बरं इतका भोळा आणि भावपूर्ण चेहरा करायचा की समोरचा द्रवलाच पाहिजे. आता काय काय सांगायचं.

सुभद्रेच्या या वाक्याने बंधुभागिनी सर्वच जण हास्यात मग्न  झाले. अर्थातच कर्ता धर्ता कृष्णदेखील सामील होता. बराच वेळ सुभद्रा आणि दादा कृष्णाचे किस्से सांगून आणि पुन्हा पुन्हा हसून जणू दिवाळीचा आनंद द्विगुणीत करत होते. किती मनोहारी, मनमोहक, माधुर्यपूर्ण दृश्य असेल. कृष्ण बलराम आणि त्यांची बहीण सुभद्रा हसून आणि आनंदून भोजन करून सणांचा हर्ष वृद्धिंगत करत होते. हे दृश्य नारद वरून पाहात आहेत आणि त्यांच्या डोळ्यातून अनायासे आनंदाश्रू ओघळत आहेत. विलोभनीय.

बलराम, कृष्ण आणि सुभद्रा आणि दिवस भाऊबीजेचा. काळालादेखील मोह आवरला नाही, दोन घटका थांबण्याचा.
आणि अनायासे एकतारीवर हात फिरू लागला नारदांचा

कृष्ण बंधू जीस लाभले
सुभद्रेचे भाग्य थोरले
दिन दिवाळीचा आला
आनंदा द्विगुणीत केले
आनंदा द्विगुणीत केले

नारद गात आहेत, एकतारी वाजवत आहेत आणि काळही डोलत आहे.

जय श्रीकृष्ण

क्रमशः

कथा संकल्पना : प्रसन्न आठवले
१५/११/२०१८