काल्पनिक कृष्ण सुभद्रा कथा ११

#काल्पनिककृष्णसुभद्राकथा

काल्पनिक कृष्ण सुभद्रा कथा ११

या सर्वांचा हा उत्साह असा ओसंडून वहात असतानाच तो राजपुत्र मंदिरातून बाहेर येताना लोकांना दिसला. आकाशी अंगरखा आणि त्यावर पितांबर यामुळे जणू तो आकाशाचा देवदूत भासत होता. एक वेगळीच प्रभा घेऊन तो मंदिरातून बाहेर आला. त्या भक्तीच्या सात्विक  तेजाने अधिक तेजोमय भासत होता.

त्याला बाहेर आलेला पाहुन समस्त जनसमुदाय हातातलं काम सोडून , पुन्हा त्या तरुणाकडे पाहू लागले आणि इतक्यात वीज चमकावी तसा गर्दीतून एक आवाज समुदायाची शांतता कापत आला.

"अरे हे तर कुंतीपुत्र, युधिष्ठिर भ्राता आणि पांडव मुकुटमणी  राजपुत्र अर्जुन. "

आणि सर्वांच्या नजरा स्तब्ध व मुख आ वसलेले राहिले काही क्षण. काहीच क्षणच. अर्जुनाला जनांची नजर आपल्यावर खिळलेली आहे हे जाणवलं. किंबहुना या गोष्टीची सवय झाली होती अस म्हणण्यापेक्षा लहानपणापासून पाहिलं होतं त्याने. राजपुत्र व राजबिंडा असण्यामुळे, सर्वांच्या नजरा नेहमी राजपुत्र असलेल्या अर्जुनावर खिळलेल्या असत. त्यातच अर्जुन हा त्याच नव्हे तर त्याकाळापासून आजपर्यंतचा सर्वात देखणा पुरुष होता वा असेल.

अर्जुनाने त्वरित जनसमुदायला दोन्ही हात जोडून लोकांनी नजरेने दिलेल्या मानवंदनेचा स्वीकार करत, त्यांना, आपल्या अस्तित्वाची त्यांनी घेतलेली दखल, आपल्याला जाणवली आहे हे त्याने , जनांना दाखवून दिलं. जनसमुदाय आपलं काम सोडून त्यांना पुनः पुन्हा नमन करत होता आणि अर्जुन नम्रपणे प्रत्येकाच्या मानवंदनेचा आणि वंदनेचा स्वीकार करत रथापर्यंत गेला.

रथ खास शुभ्र घोड्यांच्या जोडीने सजलेला सुवर्णजडीत आणि नक्षीदार महिरप असलेला असा होता आणि घोडे देखील हस्तिनापुराहून खास  आलेले असून देखील ताजे तवाने वाटत होते.  महिरपीवरील छतावर अर्जुनाचा अर्थात युधिस्थिराचा खास पिवळा ध्वज डौलात फडकत होता. त्यावरील  सिंहस्थ मुद्रा पांडवांच्या शौर्याची साक्ष देत होती.

रथात बसण्याआधी जनांना शेवटचा प्रणाम करून अर्जुन  रथात आरूढ झाला. सारथ्याने सूचक नजरेने अर्जुनाकडे पाहिलं. अर्जुनाने त्याला रथ राजप्रसादाकडे विशेषतः कृष्णाच्या महालाच्या दिशेने नेण्यास सांगितलं. सारथ्याने जशी आज्ञा, अस म्हणून रथ हाकला. रथ धुराळा उडवत वेगात निघून गेला.

जनसामान्य अर्जुनाच्या येण्याने निर्माण झालेल्या भारावलेल्या धुंदीत अजून बुडालेले होते. पण यात एक हर्षाची बाब अशी की, आजच्या कार्यक्रमाला मुख्य अतिथी  कोण याचा प्रश्न परस्पर सुटला असल्यामुळे, त्यांचा आनंद पंचगुणीत झाला होता.

राजप्रसादातील महालाच्या आपल्या कक्षात येरझाऱ्या घालणारा कृष्ण, थोड्या थोड्या वेळाने गवाक्षाकडे जाऊन दूरवर दिसणाऱ्या मार्गाकडे पाहून, परत मागे येत होता. कदाचित कोणाच्या तरी येण्याची तो वाट पहात असावा आणि तो येणारा बहुतेक अल्पावधीतच येईल याची कृष्णाला खात्री होती.

जय श्रीकृष्ण

क्रमशः

कथा संकल्पना : प्रसन्न आठवले
१९/११/२०१८