कान्हा तव मुरली

 ।।कान्हा तव मुरली ।।

मी तर व्याकूळ तूज भेटीला
तू नच सोडी कारे तिजला
तू तर कायम तिजला हरखून
धरिसी अधरी जैसी प्रियतम ।।

मी नच बोलिन तूज संगे रे
जर ती आहे प्यारी तूजला
माझे मी पण गेले विसरून
तूज भेटीमी आहे आतूर ।।

तरी नच येसी माझ्या भेटी
कारण संगे आहे वैरीण
कृष्ण सखा करी मन्दस्मित
अंन वदले ऐसे त्या राधेला ।।

तू तर प्रियतम माझी असशी
कैसे मी गुज सांगू तुजला
आतूर नच मी तूज भेटीला
का हे भासे कायम तूजला ।।

मी तर आतूर जैसा भ्रमरची
करितो गुंजन पाहून कमला
राधा बोले तरीही कान्हा
का नच पटते तव बोलाला ।।

का मज भासे तू तर वदसी
सदा सदा जे रुचते मजला

कान्हा पकडून बोले राधे
ये मी पटवून देइ तुजला ।।

 

दावे मग तो रूप साजिरे 
देखे राधा त्या हृदयातच
पाहुनी आपूले रूप देखणे
राधा लाजून हो वनमाला ।।

 कवी : प्रसन्न आठवले