कृष्ण विरहिणी

कृष्ण विरहिणी

घेउनिया  मजुळ स्वर
आली ही उषा असे
देण्या बघ  आधारच
आला हा दिनकर रे ।।१।।

वर्षा स्वर मुरलीचि
गोकुळात घनश्याम
खग होऊन कृष्णसखा
लेउनिया प्रेमपीसे ।।२।।
पटपट अन  लगबग हे
रवरते मेघ नभी
राधानाचे बघुन
जलधारा बावरुंन ।।३।।
पाहुनी हे जे समोर
करी राधा अर्चना
नाचुनिया कृष्णसखी
इकडूनि तिकडे फिरून।।४।।
कड़कड़ते बिजलीसम
सुरु झाल्या  ऋतु धारा
नाभि त्यातच जलधारा
आक्रंदनी हो अधीर  ।।५।।
 नक्षत्रांचीच जणू

 राणी  ही स्वाति सुरु
गडगड़ती मेघ हेच
करती जणू सुर वर्षा।।६।।
जणू ऋतुराणी  करी प्रतिभा
पाहुनी त्या कृष्ण सख्या
शर्मिलिया हो तनया
ऐश्या या प्रेमातच ।।७।।
डुंबूनिया   आकंठ जणू
आपुल्या त्या प्रेमाताच

नच ठावे जग दोघा 

जाहले जणू  अधीर ।।८।।

मोहुनिया त्या स्वरात 

आसमंत डोलतसे 

स्वर येता ते कुठून 

गोळूळात मुरलीचे ।।९।।

घेउनिया तिज कवेत 

बेहोशीत जाय कृष्ण

राधा राणी अधीर 

मुरली स्वर तव कृष्णा ।।१०।।

घेउदेत पान्हा तो 

प्रेमाचा तव कान्हा 

भिजवोनी टाक तिज 

स्वर वर्षावाने तव

स्वर वर्षावाने तव 

स्वर वर्षाने तव ।। ११।।

कवी : मेदिनी