प्रतिभेचा वेणूनाद गुंजला आत्म्यांतरी
कृष्णगीत विरही राधा सखीचे प्रकटले
तो कृष्ण सोडून साद गेला एक बासरीचा
सप्त सूर उमटून राधेच्या हृदयी विसावले
दिव्य रागदारी मग ऐकली वृन्दावनाने
रास भक्तीचा असा मग रंगला अद्वैत
गुंग झाला आसमंत पाहता हि रासलीला
भाव सारे बंधमुक्त मग्न सोडून द्वैत
मृत्यूलोकीचे नव्हे ते आत्मरंगी दोन्ही
स्वर्गलोकातून उतरून आलेले उभय
प्रेम देहातीत केले जाणले ते दोघांनी
दोन ज्योती एक जाहल्या होऊन अभय
कृष्णराधा देह जरी दो एकची आत्मा
जाणले ज्याने तयाला सर्व उमगेल
षडरीपूंची बंधने तोडून देहापार तो
मोक्षास जाणून ध्येय तया साधेल
कवी : प्रसन्न आठवले
१८/०६/२०२०
१६:३९
Comments
Post a Comment