फोटोवरून कविता

फोटोवरून अनेक कविता लिहिल्यात मी. पण ही कविता सोबत जोडलेला फोटो पाहून सुचलेली कविता लगेच लिहिली . अलौकिक काव्य आणि अद्भुत अनुभूती.

हसुनी पाहती दत्तगुरु मज
अवलोकीती न्याहाळून मज
अलौकिक ती दिव्य लोचने
तेज तयाचे जगावेगळे

पाहून त्यांना भरले हे मन
नजर हटेना एकाग्र हे मन
स्तंभित मीही स्तंभित हे मन
लवून पाही अर्पण हे मन

प्रभा फाकली चहुदिशेने
वदनी शोभा सहस्त्र किरणे
काळ थांबला पाहून मूर्ती
दिगंबरांची अद्भुत कीर्ती

आत्मा तेजे जागा झाला
नमित चरणी अवेगे वदला
मोक्षाप्रत न्या स्वामी मजला
इप्सित साध्य व्हावे वदला

मूर्त अलौकीक बोलून गेली
अनामिक ना कोणीही जगी
सारे पार्थिक सारे पांथिक
ठाऊक कोणाला न हे गमक

कोडे सुटुदे येईन मी तेंव्हा
जाण मला येईन मी तेंव्हा
बोलून इतके तेज लोपले
कोडे घालून सोडव वदले
कोडे घालून सोडव वदले

prasanna athavale