सुखामागील दडलेले दुःख

हे ऋतूंच्या सोसण्याने
त्या कळ्या फुलती कशा
जे दिसे सौन्दर्य नजरेला
दुःख त्या मागे सदा

जाणवे ना आपल्याला
भोगणे जेथे असे
त्या ठिकाणी तारकांचे
निखळणे ना जाणवे

ज्या दरीतून खोल वाटा
चालल्या दर्यकिनारी
त्याच वाटेने सरिता
कष्ट प्रवाहे सागरी

आज जेथे चांदणे आहे
तिथे कधी केंव्हातरी
वाट अंधारी आवस
होतीच बघ केंव्हातरी

जे दिसे सुख भास आहे
कष्ट त्यातील जाण रे
आसवांना गाळल्यावीण
फुल नाही जाण रे

©® कवी : प्रसन्न आठवले
१६/१०/२०१९
०८:५७