Skip to main content

Posts

Showing posts from July, 2015

कवडसा - 20

कवडसा  (जसा भीषण समरात विजय, तप्त ग्रीष्मात शीतल वर्षाव , तसा घोर तिमिरात चंद्रप्रकाश म्हणजेच कवडसा)   कहाणी एका संघर्षाची सुरु …२०…… डॉ गेले आणि तेवढ्यात आशाताई आल्या.  आशाताई :  अग डॉ राउंड ला गेलेत म्हणे.  शीतल :  ( त्याना थांबवून म्हणाली)  आत्ताच येऊन गेलेत मला एक रूटीन चेकिंग साठी परत OT  मधे नेतील थोड्या।वेळाने अशाताई : ठीक आहे तूला भूक लागली असेल ना सूप घेशील का आताच अवि देऊन गेला शीतल : कधी आला होता , मग मला का नाही उठवलस अशाताई : अग तू झोपली  होतीस आणि तोहि म्हणाला ताईला झोपू दे शीतल :ओके मग ठीक आहे.  पण  आता परत आला तर मला उठव नक्की    तेवढ्यात डॉ येतात अशाताईना सांगतात मी शीतल ला जरा चेक अप साठी नेतोय अर्धा तास लागेल अस म्हणून शीतलला म्हणतात चला मी तयारी केलये सर्व आणि सूचक हसतात तिकडे OT  मधे आधीच योगेन्द्र ला शिफ्ट केलेल असत इकडे शीतल योगेंद्राच्या भेटीची आतूरतेने वाट बघत असते इटक्यात नर्स येऊन सांगून जाते की सध्या शीतलला शिफ्ट करणार नाही.  अशाताई विचारतात क...

चुका

चुका कठीण असत सहज म्हणून बोलतो विचार मागून करतो आधीच बोलतो कस काय होत काही कळत नाही इतक होऊन सुद्धा पुन्हा तसच करतो विचार समोरच्याचा कधीतरी कर रे अधाशि चर्चा उपाशी विचार नको रे उगाच गढूळ करून   जातोस पाणी कशी होईल क्षुधा शांत देकार नको रे वागण्यातली शुद्धता असुदेत ध्यानात बोलताना उच्चार तोलून घे मनात मापुन टाक पाऊल इथे कारण स्पष्टच निसरड्याची पाऊल वाट तिची जनात तू काही हीरो नाहीस सिनेमातील हां काही सीन नाही सिनेमातील जबाबदारी असावी जाण सतत दोघ जाणता जग नाही मनातील यापुढे उगिचच करू नकोस  अस मनात येईल ते बोलू नकोस काही विचार सारासार सतत ठेव जाण हात आगीत आहे विसरु नकोस काही कवी : प्रसन्न आठवले

जाण

जाण मनात नसता का हे घडते कधी तरी हे उमजूदे फूल कोवळे नाजुक साजुक पहा दुरून हे समजूदे कुठे कुणाला खरचटले तर ओरखडा हृदयात असावा जेणे करुनि स्मृतित सदा तो जाण जागती ठेवावा क्षितिजामधुनि अलगद यावी एक ओळ ती ओलती अन त्या ओळीच्या दुख़द जखमा मनी तरी त्या जगाव्या अन पुन्हा कधी नच व्हावे हातून ओरखड्याचे काम पुन्हा काळोखातहि कधी न सुटावा शब्दवेधी तो बाण पुन्हा शब्दवेधी ............ पुन्हा कवी : प्रसन्न आठवले

तुझे हास्य

तुझे हास्य आज तुला हसवल मजा आली आणि वाटल असाच काळ थांबावा ।। तुझ्या निर्मळ हास्याचा आनंद घेता घेता काट्याला टांगावा ।। उजाडाव लखख तस हसाव वाऱ्याची मंद झुळुक तस हसाव ।। एक सुरेल तान तस हसाव इंद्रधनुचा रंग तस हसाव ।। उत्कट प्रकटावा आनंद तस हसाव मस्त कोवळि सकाळ तस हसाव ।। ग्रीष्मात छान गारवा तस हसाव निष्पाप अल्लड़पणा तस हसाव ।। आज खरच छान तसंच वाटल देवळातील घंटानाद ऐकला ।। देवपूजेत तुपवात लावली आणि उजळल घर तस वाटल ।। कवी : प्रसन्न आठवले

१८

१८ आई : का अग सकाळी सकाळी डोक धरून बसल्येस तनु : अग त्या १८ न.  ने वैताग आणलाय आई : तू कधी गेलीस.  तनु : कुठे.  आई : अग १८ न.  च्या बस ने आणि कधी गेलीस सकाळ पासून तर घरातच   आहेस आणि काल संध्याकाळी आल्या पासून कुठेच गेली नाहीयेस  तनु : अग बस नाही ग त्या १८ व्या कादंबरीने आई : अश्या  नावाची कादंबरी आहे ती पण मराठीत कि इंग्लिश तनु : अग कादंबरी नाही १८ नावाची आई : तू नक्की ठरव काय बोलायचं ते तनु : अग १८ व पान कादंबरीच वाचल आई : आणि डोक दुखायला लागल तनु : आई आता तू अजून वैताग नको देऊस. तो १८ न. चा बाम दे जरा आई : तनु …… तनु : सॉरी  म्हणजे माझ डोक डोकं दुखतंय आई : मग १९ व पान वाच बर वाटेल तनु : अग तो लेखक आहे ना तो पार्ट  बाय पार्ट लिहितोय आणि आज १८ वा भागच टाकलाय त्याने. आई : टाकलाय अग काय हि भाषा तुझी तनु : अग हि whatsup ची भाषा आहे तुला नाही कळणार आई : १८च का टाकला त्याने आणि कुठे टाकलाय आणि तो तू का झेलायला गेली होतीस. तनु : अग आई त्याने गूगल वर पोस्ट  केल्ये कादंबरी त्याचा १८ व पान आज प...

whatsap

whatsap तुझ्या whatsap च्या balconyत माझ्या network च्या टप्प्यात आलो चुकून, दिसलीस online टाकले मी hi झालीस offline तुझे अधिचेच नखरे आणि  त्यात Net झाल जाम work काय करू  मी chat राहील लांब म्हटल आता भेटूच direct ती म्हणते भेट, आहेस great येशील बाबा तू खरच घरी   भेटायला मला straight करू काय तू नाहीस  online करत नाहीस नियमित chat    boar होतो दिवस सारा आता  कर माझा दिवस great कवी: प्रसन्न आठवले

।। जय श्री कृष्ण।।

।। जय श्री कृष्ण।।   नारदजी बोले भगवन से मैं देख रहा मन दर्पण से हर एक कह रहा एक दूजे से अलग अलग सब वासी है  पर हर एक बोले राग एक ये हर एक ये बोले शामसंग फिर एक एक बोले शामसंग नर नारी बोले शामसंग हर प्राणी बोले शामसंग झूम रहा हर मन ये देखु तो खुश है ये कहके हर पल शामसंग बस शामसंग बस शामसंग मदिरा भी बोले शामसंग अधीरा भी बोले शामसंग रुधिरा भी बोले शामसंग दारा भी बोले शामसंग कही भी कूछ दिखता है ये कहता सासोसे  बस शामसंग बस शामसंग बस शामसंग कण कण ये बोले शामसंग रग रग ये बोले शामसंग हर अंग अंग में शामसंग हर रंग रंग में शामसंग इन्द्रधनु के रंग भी  कहते एक दूजे से झूम झूम कर शामसंग बस शामसंग बस शामसंग पूरब भी बोले शामसंग पश्चिम भी बोले शामसंग उत्तर भी बोले शामसंग दक्षिण भी बोले शामसंग हर दिशा जहां भी देखू  देख रहा मेरा  मन ये कहता शामसंग सब शामसंग सब शामसंग माता भी बोले शामसंग पिता भी बोले शामसंग बेटी भी बोले शामसंग बेटा भी बोले शामसंग हर रिश्ता नाता हर एक बच्चा कहता जागो सोओ  पर ये बोलो शामसंग बस शामसंग बस शामसंग आँखे भी ब...

स्त्री

स्त्री तिचा चेहरा तिचा चेहरा तिचा चेहरा सर्व अंगाने सव ढंगाने निरखतात गोरा काळा सावळा वा गव्हाळ बघताना सगळेच भान हरपतात अंधारात असो वा उजेडात कोशांत असो वा कोपऱ्यात पाहण्याचा शौक सर्वानाच गोशात असो वा पहा ऱ्या त जीन्स टॉप सलवार कमीज लेहंगा लेगिंस पेहराव काही चेहरा बघण् हां फक्त बाहाणा बघणारा नजरेने वेगळच  पाही रूपवान  असो  वा गुणवान सूमार असो की चेहरा छान अल्पवयीन सुद्धा हे बघतात लहान थोर वा असो सांन नजरेचे प्रकार अनेक असतात वासनेचे बाजार त्यातून दिसतात गुलामीच् प्रतिक अजून समजतात मंनाची लक्तर डोळ्यात मांडतात कुणास ठाऊक कधी कुठे कदाचित केंव्हातरी सुधारेल एक पुरुषी जमात पण उशीर होईल तोपर्यंत बहुतेक खूप पुढे असेल एक हूकमी जमात प्रसन्न  आठवले 

संवाद

संवाद मी म्हणालो ज़रा डावा हात दुखतोय कुठे धड़पड़लास वेंधळ्या सारखा म्हणालो हसून नाही बहुतेक असाव मोबाइल मुळे हातात घेऊन सारखा मग लगेच तिचा नेहमिचा उच्चार ए मग काही दिवस बंद करुया तुला बर वाटल की मला वाटेल त्यानंतर पुन्हा चालु करुया म्हटल तिला हसून कधी कळेल अस कधी होत का कुठेतरी श्वासाशिवाय जगात कुठे सांग ज़रा जगलय का कधीतरी   वेड्या संवाद ही गरज त्याना ज्यांच्यात काही अंतर असत आपण मनात  सततच बोलतो आपल्यात कुठे अंतर असत पटला तुझ माझ्या मित्रा मुकेपणात संवाद असतो आपल्यात कायम सतत हरघडीच संवाद असतो

सहजच

  सहजच सहजच आठवण झाली tap केल बर वाटल तू पण फिरूँन  hi केल छान वाटत मधेच थोड़ chat  केल त्यानेच तर बोलण आपल set केल   किती काळ असच मी wait केल शेवटी तुझ्याशी बोलण straight केल तू तुझ्या हृदयाच् open तू gate केल आणि मला त्यात तू प्रेमाने invite केल  आता हे  वाटल मला जरी late केल तरी तू शेवटी एकदाच right केल माझ छोटस आयुष्य bright केल काळ्याकुटट आधाराला white केल  छोटस जगण माझ तू great केल साधा कागद मी paperweight केल आनंदाला आयुष्यात create केल 

घाव

घाव चूक केलीस रीता केलास मानाचा कोपरा एक दोष टाकलास विचार न करता सारा ।। तुझा भाव भाव, दुसर्याचा काय ठाव तुला तुझ मन मन ,दुसर्याचा काय मान तुला ।। दोन मन जुळतात तेच वेड्या मैत्रीचे बंध येतो साध्या फुलानाही केवड्याचा गंध ।। तूच तुझा करतोस विचार तिचा कर कधी ठाव तिच्या मनचाही घेत जा तू कधी।। एक वार फिरून पुन्हा विचार कर आता फुंकर की घाव आधी  विचार कर आता।। अशी वेळ येऊ देऊ नकोस कधी पुन्हा विशेष विचार कर आता मन जपताना ।। कवी: मेदिनी

दुरावा

दुरावा वाटतय आता  सर्व रस्ते unconnect असतील आयुष्यात दोन दिवस disconnect राहतील।। दोन दिवस घसा माझा पुन्हा thirsty असेल रिकामपणाचे काहूर मनाला दोन दिवस twist करेल।। आता पुन्हा दोन दिवस सुर काही लागणार नाही पुन्हा तीच तान तोच ठेका डोलायला लावणार नाही।। स्वच्छ आकाश उगाचच मळभासम भासत राहील निस्तेज असेल वृत्ति काहीतरी उगाच डाचत राहील।। सुमार असतील दाही दिशा रीते अवकाश हसत राहील कुठे तुझी मैत्रीण हाच मुद्दा छद्मिपणे ठासत राहील।। जगात सर्व सुरळीत व्यवस्थित असेल तरीही एक काटा एक बोच सर्व ठीकठाक असेल जरिहि।। पण एक आशा असेल त्यात पुन्हा जीवन फुलण्याची दोन दिवसा नंतर तरी चेहरा माझा खुलण्याची ।। कवी: मेदिनी

हमसफर

हमसफर हमनसीबा हो मेरी की है आरजू उनकी हमसफ़र बनके रहेगी है जुस्तजू उनकी ।। दीदार- ए- दर पे रहूँ है ये तमन्ना  मेरी साथ हो उम्रदराकी है अब चाहत मेरी ।। चाँदनी की है हमारी कोशिश लेकिन साथ हो तुम  तो है वो भी करीब मेरे ।। तू जो दे साथ मेरा तो रहूँ खुश सदा  ऐ दिल मेरे हाथो में रहे हाथ तेरा ऊम्रेदील मेरे ।। न मै सोचू हो तारो पे बंधा घर अपना तू रहे दिल के मेरे नजदीक सदा ऐ दिल ।। मैं ये समझूं मिले मुझको दो जहाँ हासिल तेरी आँखों में दिखे मुझको खुदा ऐ दिल ।। अब तो ये उम्र गुजर जायगी   तेरे दर पे हम ये साँसे भी छोड़ेगे  तेरे दर पे ख्वाइशों की भी है ये इंतहा अब तो या मिले फूल या काटे निभाऊंगा तेरे दर पे।। शायर : खुशमीजाज आशिक

एहसास

एहसास एक एहसास है के गम न सताये तुझको पर न मुमकीन है जो खुद दूं गम तुझको ।। रूह पर  ढाये है लाखो सीतम  ऐ तक़दीर तूने ये सह के दिखाया है गमे दील तनहा ।। मैंने भी तो है बढ़ाया ये तेरा बोझ लेकिन तेरे खामोश जवाबों से हूँ परेशान रहता  ।। अब ये आलम के डरता हूँ अपनी बातोंसे के कही फूल मेरे तुझपे न उछाले जख्मे ।। पर ये कैसे करू हाले  बया  दिल मेरा तूही जो मुझको संभाले है गमेदिल के रहते।। शायर : खुशमीजाज आशिक

कवडसा - 19

कवडसा  (जसा भीषण समरात विजय, तप्त ग्रीष्मात शीतल वर्षाव , तसा घोर तिमिरात चंद्रप्रकाश म्हणजेच कवडसा)   कहाणी एका संघर्षाची सुरु …१९…… ती तशीच विचार मग्न होती तेवढ्यात आशाताईनी तिला फोन लावून दिला,  हं  घे बोल तुझ्या बबडेशी.   शीतल फोन वर बराच वेळ बोलत होती.  आशाताईनी मधेच तिचा हात धरला आणि आता बास अस खूणावल.  शीतलने फोन ठेवल्यावर आशाताई म्हणाल्या : काय म्हणाली  शीतल: बऱ्याच तक्रारी झाल्यात करून मामा कसा वाईट आहे.  मामी किती चांगली आहे.  आज तिने डोसे केलेत.  काल माझ्यासाठी आइसक्रीम मागवल.  मामा नाही म्हणाला आधी,   पण मामीनेच त्याला डोळे वटारुन पाठवल.   आशाताई : तो बिचारा का वाईट  शीतल : अग काही नाही सध्या तो तिला कुठे जाऊ देत नाहिये, मी नसल्यामुळे .  सर्व मामीच्या परवानगीने चाललय,  म्हणून मधेच वृषालीशी पण बोलले म्हणाली हॉस्पिटल मधून तूला इकडेच आणणार आहोत दोन महिने.  एवढं बोलून शीतल ला इतका वेळ दाबून ठेवालेला बांध अनावर झाला. आशाताईन...

कवडसा - 18

कवडसा  (जसा भीषण समरात विजय, तप्त ग्रीष्मात शीतल वर्षाव , तसा घोर तिमिरात चंद्रप्रकाश म्हणजेच कवडसा)   कहाणी एका संघर्षाची सुरु …१८…… आशाताई परत आल्या तेंव्हा शीतल झोपलेली होती.  आशाताई आवाज न करता त्या बेडच्या बाजूला बसल्या.   तेवढ्यात दोन तीन वार्ड बॉयज आले आणि नर्सला सांगून गेले की मैडम या पेशंटला  तयार करा याला हलवायचय शेजारच्या रूम मध्ये . नर्स हो म्हणून तयारीला लागते. चला आता हां पेशंट हलणार म्हणून आशाताई पण थोड्या खूश झाल्या.  साधारण अर्ध्या तासाने पेशंटला तिथून हलवल जात. सर्व सामसूम झाल्यावर पुन्हा शीतल पूर्ण जागी होते.  आता तिलाबरच फ्रेश वाटत असत. अचानक काही आठवल्यासारख ती आईला विचारते  शीतल : अगआई तो पेशंट i mean योगेन्द्र पुरोहित कुठे आहे ग  आशाताई : त्याची सोय केली दुसरीकडे त्याला रूम मिळाली सेपरेट. पण तू का विचारतेस.  ओळखतेस का नाव कस लक्षात इतके आणि तेहि तू अर्धवट झोपेत होतीस तेंव्हा जाता जाता बोलले होते मी .  शीतल : अग नाव कुठेतरी ऐकल्या सारख वाटतंय. लक्षात येत न...

मैत्रीचा फास

मैत्रीचा फास फास तुझ्या स्मिताचे कधी न सुटुदे सखे।। फास तुझ्या शब्दांचे बंधनी ठेवूदे सखे ।। फास तुझ्या नजरेचे खिळवून ठेवूदे सखे ।। फास निर्मळ मनीचे मम मनी गुंफूदे सखे ।। फास शुद्ध रुधिराचे धमनीत वाहूदे सखे ।। पाश आणि फास दोन्ही वेगळे सखे ।। मन गुंतून बेड़ी पड़े पाश असती ते सखे ।। मन धावे उल्हासून फास म्हणती त्या सखे ।।  मैत्रीचा पाश नसे फास हां असे सखे ।। कोमल हृदयात फास मैत्री नित्य राहुदे सखे ।। कवी : प्रसन्न आठवले

जीवन पाश

जीवन पाश कसले काय पाश कसले  कसले फास काळचक्र क्षणोक्षणि घेतो सर्वच घास || कूणाला  भविष्याचा वेध तर भूत वर्तमानाचा कुणाला ध्यास जगण काही चुकत नाही जोवर घेतोस अंतिम श्वास || घरात कूणाचा जीव अडकलाय कूणासाठी बाहेर आहे ख़ास जीवासाठी जीवही  देतील पण जीवन हाच आहे एक भास || सूडौल आणि सूरेख अश्या वेष्टनात अडकलेत काही जणू स्पर्धा श्वानानशीच् अडकवून जन्मोजन्मीचे फास || जातोस रोज मरणाच्या जवळ तरी कळत नाही वेळ कूणा चूकल्ये का धर कर्माचाच समास || अंतिम दिशा एकच वेड्या कोणत्या जन्मी हे तूच ठरव गति ओळख काळाची तोडूंन सर्व पाश व फास || गोल गोल सांगून झाले प्रत्यक्षही झालेच आहे तुला जर ते नाही कळत करतोच आहेस ह्रास || सावध जेंव्हा होशील तेंव्हाच् तुझी सकाळ आहे नाहीतर सर्वच व्यर्थ आहे जग, जीवन फक्त भास् || कवी : प्रसन्न आठवले