नाते

 

नाते 

का मन लावू या नात्याला
सागर लागेना हाताला ।।

जीव नको हां गुंतू द्यावा
मग पून्हा का चिंता वाहा ।।

वळणावर सोडून जे नाते
 पून्हा मन त्या वाटे जाते ।।

 दूर दूर सुख आहे भासे
फूल कुठे हा काटा  हासे ।।

का उगवावा येथे पुन्हा
नाते की मृगजळ ते  पुन्हा ।।

वाटो कोणा काही काही
 पून्हा का मी झळ सोसवी ।।

या दुःखानो परतुंन या रे
वाट्याचा मज हिस्सा द्या रे ।।

 

हां जीव कुठे  गुंतवू का नये
मज   सुख असे का येऊ नये ।।

कवी : प्रसन्न आठवले
घेतली याक्षणी जीव हां हरखूनी ।।