देवकी - ४

देवकी - ४

त्या आकाशवाणीत जे ऐकलं त्याने , एक क्षण श्वास बंद झाले. वाटलं सर्व आताच संपलं. कारण दादाचा संताप , त्रागा, क्रोध हे सर्व मी पाहिलं आहे.  क्वचित सेवक सेविका काही चर्चा करताना वा वार्तालाप करताना ऐकलं. कधी कधी प्रत्यक्ष पाहिलं होतं. फक्त ते अत्याचार इतके भयावह असतील जेणेकरून त्या पापांच्या राशींचा एक दिवस पर्वत होऊन समोर उभा राहील याची यत्किंचितही कल्पना निदान मला तरी नव्हती.

आकाशवाणीचे ते शब्द अजूनसुद्धा कानात घणाचे घाव घालतात, अनेक प्रश्न उभे करतात, अनेक समस्या समोर येतात, अनेक गोष्टी उघड करतात, अनेक धूसर रेषा स्पष्ट करून दाखवतात. पण त्याचबरोबर उद्याच्या मृत्यूची , जो कधीतरी येणारच या मर्त्य जगात, चाहूल आजच जाणवू देतात. कदाचित प्रत्यक्ष मृत्यू प्राप्त परिस्थितीत सुखावह नाही पण सुटका या दृष्टीने सोप्पा पर्याय म्हणून स्वीकारार्ह झालाही असता.

या जीवाची तगमग, घालमेल, ही दुरवस्था आणि त्याच बरोबर या देहाचे हाल, आत्म्याचे क्लेश हे सर्व अनेक जन्मांचे भोग या एकाच जन्मात का मांडलेत विश्वनियंत्याने. हे आज तरी एक गुह्य आहे, काळाच्या उदरात दडलेलं. परंतु त्या दिवसानंतर सुरू जाहलेली ससेहोलपट, अत्याचार, अपेष्टा , यातना यांची अनंतापर्यन्तची शृंखला या हाता पायात कारागृहातील या बेडीच्या रुपात काळाने का घातली , तीदेखील माझ्या , म्हणजे आमच्याच योगात, हे अजब कोडं कधीच उलगडणार नाही का ? की अनेक अनुत्तरित प्रश्नांप्रमाणे हा सुद्धा एक कुटप्रश्न कधीच उत्तर घेऊन येणार नाही.

हृदयाला पिळवटून टाकणारे आणि काळजाला घरं पाडणारे ते शब्द दादाने ऐकले मात्र, अनंत शक्तीच्या विद्युल्लतेच्या प्रभावात आपण सापडलो आहोत आणि सुटकेचा काहीही मार्ग उपलब्ध नाही, अशी अवस्था या मस्तिष्काची झाली. गगनातील हा विदुल्लतेचा लोळ आपल्याच अंगावर यावा आणि आपण काहीही न करता फक्त त्याला सामोरे जावं, कदाचित इतकंच आपल्या हातात आहे. याची जाण आत्म्याला झाली. त्यात काही क्षण हातातून निसटून गेले. मात्र .......... मात्र... माझा कंसदादा माझ्याच अंगावर विजेच्या चपळाईने खड्ग घेऊन सारथ्य सोडून धावत येत आहे. हे दृश्य ती वीज आपल्याच अंगावर कोसळली इतका आघाताने समोर आलं.

मी भांबावले, गोंधळले, घाबरले. एका क्षणात साक्षात तो यमासम भासला. साक्षात मृत्यू आपल्या समोर उभा आहे आणि म्हणतोय देवकी तुझी घटिका भरली.आता फक्त देह सोड आणि माझ्या सोबत मर्त्यलोकातून यमलोकी प्रस्थान कर. कदाचित हे विचारदेखील त्या क्षणात आले नसतील, तर मृत्यू फक्त दिसला, नव्हे जाणवला, पाहिला प्रत्यक्ष ज्येष्ठ भ्राता कंस याच्या रुपात, विधिनुसार , विधिवत, विधिलिखित.

भाग ४   समाप्त .......

क्रमशः

© संकल्पना मांडणी व लेखन : प्रसन्न आठवले