prasanna athavale

  ख्वाब हो तुम या      चाल : ख्वाब हो तुम या कोई हकीकत कौन हो तुम बतलाओ   स्वप्न तू असशी की सत्याचा भास हे काही कळेना माझ्या मनीच्या तारा छेडूनि जाऊ नको तू ये ना ।।धृ ।।   या मनी प्रीत तू होउनि ये प्रिये उल्हासे हे भासे सारे हे जग खुळे स्वप्न तू ... ये ज़रा साद मी घालितो राणी ये एकांति ही प्रीति आपण ही फुलवू ये स्वप्न तू ...   कवी:  प्रसन्न आठवले 

सुन्या सुन्या मैफलीत माझ्या या गण्या वरून हिंदीत त्याच आशयाच आणि त्याच चालीत बसलेल हिंदी गीत  हद तक खामोशी  जुबां मेरी आज खामोश क्योँ है ये आसूँ मेरी गालों पर नहीं है ये दिल मेरा मानता नहीं है की अबभी मुझे तू चाहता नहीं हैं ।।धृ ।। जुबां मेरी आज खामोश क्योँ है क्या है खेल बंद सारे खुदाके तुम्हे नहीं मांगना खुदासे क्या चाहे ये दिल फिरभी आखिर तुझे नहीं भूल सकता है आखिर ।।१।।   जुबां मेरी आज खामोश क्योँ है मना नहीं है मुझे ये रिश्ता नहीं मुझे है गिला भी कुछभी नहीं कहूँ ये क्या हो रहा है तुमही हो तुम मेरे आँखों में आखिर ।।२।। जुबां मेरी आज खामोश क्योँ है कहूँ भी क्या आज मैं तुम्हिसे करूँभी क्या शिकायत मैं तुमसे मेरा तो दिल पास है अब तुम्हारे मेरी तो सांस भी है तुम्हारी ।।३।।   कवी: प्रसन्न आठवले 

निश्चय निश्चये ती चालली ध्येये तिच्या त्या शांतवाटे चालताना ठेच ती लागून काटे  ते बोचलेले ।। ध्येय साधेसेच होते अन् किती ते सनुलेसे घर तिचे होते परी त्या सारख्या हलतात भिंती ।। अन् उन्हें ती तापलेली येती कवाडे लांघुनिया पण तिला ठाऊक नाही लक्ष्य ते जवळी असावे ।। पाऊले ती थांबली नसतील तर ती पोचलेली हे  तिला सांगून पुन्हा थांबना वाटेमधे तू ।। येऊनी तू पोचलेली लक्ष्य ते जवळी तुझ्या ते पूर्ण  ती होई तपस्या हे तुझे जे ध्येय आहे गाठले ते  ध्येय तू  जवळी तयाच्या पोचलेली ।। कवी : प्रसन्न आठवले

प्रेम गीत गुन गुन गुन गुन भ्रमर गुंजतो मन गीत मधुर प्रेमाचे गाते || धुंद दिशा मोहरल्या साऱ्या आसमंत प्रेमातच विरते || या रंगीत रेशीम इंद्रधनूच्या रंगात रंगल्या  कळ्या पाकळ्या || मंद स्मित तव घेऊन आला आला तव आठव तो आला ।। तूझ्या जाहल्या जाणवल्या मज चेहर्यावर रेषा बावरल्या ।। मज  घेऊन जा  प्रिया जिथे ती  दशोदिशा का असुसलेल्या ।।  ओढ़ मना जाणवते भासे तूज पाशी ती घेऊन जाते ।। फूले शहारा अंगावर तो   धुंद चांदणे होऊन जाते ।। कवी : प्रसन्न आठवले

जाण मला जाण आहे तू झी धुंद स्वप्ने तू झ्या अंतरंगी उठतीं तरंगे ।। तूझ्या भावना शोध घेती किनारा तू झ्या भावनांची जणू सप्तरंगे ।। तू ला जाण माझ्या मूक्या कल्पनांची तू ला जाण माझ्या सून्या या मनाची ।। तू ला जाण माझ्या जून्या काजळाची तू ला जाण माझ्या धूक्याची कणांची।। मी शोधून जे पाहिले ते मिळाले मी जे बोलिलें मला ते मिळाले ।। मी स्वप्नातूनि पाहिली धूंदी  स्वप्ने मी जे वाहिले मला ते मिळाले ।। तू झ्या धुंद डोळ्यातली स्वप्नमाला तू झ्या लोचनांची मला आस आहे ।। तू झ्या पाउलांची मला वाट आहे तू झ्या अंतरंगी मला जाग आहे। कवी : प्रसन्न आठवले

।।वंदन ।। मी प्रतिभेचे देणे तूजला पुन्हा मागतो शारदे तू ला वन्दितो तू ला प्रार्थितो   हे गजवदना हे गणराया हरसूता मोरया आता दे मज शब्द सम्पदा माथा ठेवितो लाख चूका घ्या उदरामाजी हे दीन घना गौरीसुता हे तू स्वामी तू जला प्रार्थियतो विद्येचा तू धाता तू तर आद्य प्रदाता रे दे मज ठायी शब्दखाण ती हर हर ओमकारा तुझ्या वीना ही वाणी मुकच मुषकवाहना शरदातिरि तू झ्या मंदिरि दास मी आहे तू झा  हेदेवी तू कृपावंत हो स्फूर्ति सुधा हो जरा करुनी वंदन ठेवुनि मस्तक तव चरणी माते तू झ्या कृपेचा प्रसाद देसी विश्व तू झे भासते तू असशी तर जिंकून घेईन शब्दांची जननी आता ठेवून मस्तक पायी रुधिरार्पण करितो आता विनवूनी तू ज चरणावर एक मागणे माझे माझ्या हातून कोंणाला  नच त्रास कधी होऊदे त्यांच्या हास्या साठी माझे सर्व जीवन वाहूदे कोणा  कधी नच निराश करी मी वचन तूला दिधले मम प्रतिभेचा सागर सारा त्यासाठी खर्चूदे त्यासाठी खर्चूदे त्यासाठी खर्चूदे त्यासाठी खर्चूदे कवी : प्रसन्न आठवले

शाळेतली सुखद आठवण प्रत्येकाच्याच् मनात शाळेतली एकतरी मुलगी असतेच्   तिची जागा मनाच्या आतल्या कोपर्यात कायम असते पुढे याचं लग्न होत संसार मार्गी लागतो बायको मुलं सर्व काही यथास्थित होत पण तरी तो कोपरा तसाच असतो तो वेळ मिळेल तसा दिवसातून आठवड्यातुंन  नियमित साफ़ होत असतो पुढे अनेक वर्ष जातात पण हे मनातून काही जात नसत की ती कुठे असेल काय करत असेल कशी असेल कशी दिसत असेल अनेक वर्ष ती तशीच असते त्याच शाळेच्या ड्रेस मधे तशीच दोन वेण्या फूल तेच हास्य तोच भाव तसच बघण पुढे अनेक वर्षानि ती सापडते दिसते भेटते बोलते मन परत एकदा त्याच वयात जाणिवेत विचारात जात ती काही जात नाही आणि  जात नाही तीच ते रूप आताच आणि त्यावेळच लगेच मन लागत तुलना करायला........... कवी : प्रसन्न आठवले

उत्तर अथांग समुद्र मनाचा पसरुन वाट धुक्यातून शोधे कोणी निळ्या निळ्या या जळा मधुनिया खोली त्याची शोधे कोणी कुठे निवारा कुठे किनारा कुठे कवाडसा शोधे कोणी कुणा इथे का सुख मिळते हे  उत्तर शोधून पाहे कोणी  उगा जीवा का त्रागा कोणा का नच रस्ता सापडतो मग कुणी उगीच हां विचार करतो साथ लाभली का न पुरेशी कुणी कधी हे जाणून घेण्या प्रश्न विचारी मनास आपुल्या समुद्र तरी तो कुठे कुणाला उत्तर देण्या हाती येतो उरे काही का नसे शेवटी हे नच कोणा कळते कधीही तरी पुन्हा ती भटकंती रे करसी मिळण्या उत्तर केवळ कोणा वाटे मज का साथी नसे भेटला आयुष्याचा कोणा वाटे असे भेटला पण का सोडुनि गेला लवकर कुणी शोधतो अनेक साथी वाटे त्याने उत्तर मिळते कुणी फिरे मग दारोदरि भटकंती ती प्रश्ना पायी असे कुणाला ठाऊक उत्तर याचे ते या वाटे सुखीवर पण मग त्याना असे वाटते उत्तर नसते तर किती गम्मत कुणी मानतो की जग मिथ्या कुणी म्हणे हे आहे सर्वची कुणी अडकले सगुण नी निर्गुण या चर्चेच्या फेऱ्यामध्ये एकच आहे याचे उत्तर कुणी एक ना सुखी  जगती रे उत्तर शोधून जन्म कशाला वाया जाऊ देतो तू रे जग ज़ग हे उत्...

कृष्णसखा तो कृष्णसखा राधेला विनावितो मनी मी वाजवितो मुरली तू मुग्ध हो मनी या गोकुळास सोडुनि जाऊ ये वनी मी वाजवितो मुरली तू मुग्ध हो मनी चल वृंदावनी छेड़ितो मी स्वर सुधा मनी या धुंद वनी होऊ मुक्त भान सोडुनि मी करितो तुज मुग्ध जाऊ भान हरपुनी तुज आवाडीलें ते देईन स्वर मी ओतूनी या बासरीचे वेड सखे लागले जनी तरी तव प्रीति यावरी ही ख़ास साजणी तू एक प्रिये माझी ही माझी मोहिनी जरी या जगात प्रीति तव न पाहिली कुणी तू तन माझे जाहलो तव आत्म होउनि या भोगच्या पलीकडले राहु तत्व होउनी कवी: प्रसन्न आठवले