मृग तृष्णा

 

मृग तृष्णा 

 

ती पळाली ऐसी कि धावते मृगतृष्णा जशी
आली अशी सूर घेउनि गेली ती तृष्णा  ठेवूनि

 मन हे तुझे का जाहले कळले न जरी  आता कळे
आली बनूनी वीज अन गेली सरे सम श्रावणी

 मी राहिलो पण कोरडा ओल्या जरी धारा तिच्या
तो मेघ एकच वर्षला अन अर्तता ती वाढली

 त्या कालच्या मग तप्त समयीं ती उभी पातली
पण एक ती नजर  उभी मज स्तब्ध करती जाहली

 बस एकच आस उरे मनी ती पूर्ण श्रावणी होउदे
अन बरसूदे साही  समय मन चिंब होऊन जाउदे
 मन चिंब होऊन जाउदे मन चिंब होऊन जाउदे

 

कवी : प्रसन्न आठवले