।।जय श्रीराम ।।

।।जय श्रीराम ।।

||अविजेय राम आत्मानंद राम शिष्योत्तम राम || तादात्म्य राम जानकीजीवन राम परोपकारी राम|| पुरुषोत्तम राम दोषहारि राम त्रिदेवपूजीत राम|| मनोवांछित राम महापुरुष राम भक्ततारक राम|| असुरसंहारक राम उत्तम पुत्र राम सर्वदाता राम|| उत्तम भ्राता राम त्रिगुणदोषनिवारक राम सर्वभयनिवारक राम|| देवोत्तम राम नरोत्तम राम सगुणात्मक राम|| निर्गुणात्मक राम आत्मोन्नत्ती राम जटाधारी राम|| पादुकात्मक राम पितृवचनांकित राम ममुद्धारक राम|| त्राहि त्राहि माम् राम|| श्रीराम श्रीराम श्रीराम||

वरील गुण वर्णनापलीकडे असलेल्या, ब्रम्हांडाभोवतेवेढे वज्रपूच्छे करू शकणाऱ्या हनुमंताचं परमदैवत, अहिल्योद्धारक, त्राटीकासंहारक, मर्यादापुरुषोत्तम, जगदोद्धारक, प्रजापालक, प्रभुश्रीराम एक सगुण आणि निर्गुण, नियम, योग, जीवन, चैतन्य, अतुल्य, अजेय, आणि अजोड़ व्यक्तित्व. एका अर्थाने मानव, नियमबद्ध, नियतीचालक असूनहि,  स्वतः मर्यादा आखून, त्यांचा पालनकर्ता, म्हणून पूर्ण आयुष्य, सहजाकार वृत्तीने, व्यतीत करणारा, सृष्टिकर्ता, धर्ता व हर्ता असा  आत्मयोगी . संयमाची स्वयम मूर्ति, पण समरांगणी शत्रूच्या छातीत धडकी भरणारा, एक महायोद्धा, महाशूर, परमप्रतापी ,प्रसंगी वन्ही होऊ शकणारा वीर.

तुजवीण शम्भो  मजकोणतारी म्हणून आपण जयाला आपण पूजतो त्या प्रत्यक्ष महादेवांनी ज्याला गूरू म्हणून मानलं अगदी कल्पांतापर्यंत आणि त्यांनी प्रार्थिले की हे पतितपावना, शरणांगता रक्षीतू   जगता तारी तू , तूची आधार तयांचा    स्मरती  जे भक्त तुज आणि  हरण करी संकटी तयांचे स्मरण करी जो तूझे,  अशी ग्वाही प्रत्यक्ष महादेवांनी दिली. कळीकाळाच्या सीमांपलीकडे जो आहे पण भक्तवतसल या उपाधीत बद्ध असल्यामुळे जो भक्तांच्याच हृदयात सतत निवासी असा तो तूच माझ्या शब्दांची आज शक्ती होऊन प्रकट हो मला शब्दांच अमूल्य वरदान दे.  हे रामा ये माझ्या शब्दातीत असलेल्या रामा शब्दात प्रकट हो.  ये प्रभो ये माझ्या स्वामी  ये रे ये नको आता अंत पाहू.  
 
 नाही बोलवत आता माझे शब्द थीटे या तुझ्या प्रेमा पाहूनीया.  मी अजाण कोण कुठे ठाऊक ना तूची एक आधार .  तू येरे रामा नको अंत पाहू ये प्रकटोनी ऊभा राही मज पुढती वंदीतो तूजलागी भक्त एक.   ये आता आतूर मी एकवार तुज सांगे.  आता  शोधशील भक्तांना एकवार फिरून पुन्हा ये ,  वदतो मी एक जीर्ण पर्ण जणू,  क्षीण असे माझी भक्ती,  पण येरे साद देई तुजला तो मी फकीर.  जगताच्या कल्याणा होउ नये तो उशीर,  त्वरी येरे हे मित्रा,  आता नच राहे धीर मला,  येरे ये धावूनीया,  साद  कशी नच पोचे तव कानी भास्करा. 

शब्द : कैवाल्यमुर्ती प्रभूश्रीराम                     लेखनीक : प्रसन्न आठवले