अभिनयाचा बादशहा
१९५० च्या दशकात झळकलेल्या "जोगन" (१९५०) , "दिदार" (१९५१) , "दाग" (१९५२), "देवदास" (१९५५), "यहूदी" (१९५८) या सिनेमांमुळे ट्रॅजेडी किंग अर्थात शोकांतिकांचा बादशहा हि त्यांची पडद्यावरील इमेज तयार झाली. मधुबाला , नर्गिस , निम्मी , मीनाकुमारी, कामिनी कौशल या त्यावेळच्या काही लोकप्रिय अभिनेत्रींबरोबर त्यांची पडद्यावर जोडी विशेष जमली. त्याच दरम्यान त्यांनी प्रसिद्ध निर्माता दिग्दर्शक मेहबूब खान यांचे अनुक्रमे "आन" (१९५२) हा हलकाफुलका सिनेमा आणि खलनायकी छटेचा "अमर" (१९५४) हे सिनेमे केले. यातील आन हा सुपर डुपर हिट ठरला होता.
त्यांनी काही सामाजिक आणि संदेश प्रधान सिनेमे सुद्धा केले. जसे : "तराना" (१९५१), "फुटपाथ" (१९५३) , "नया दौर" व "मुसाफिर" (१९५७), "पैगाम" (राजकुमार यांच्या बरोबर पहिला चित्रपट ) (१९५९). त्याच वेळी त्यांनी मनोरंजन प्रधान आणि हलके फुलके असे "आझाद" (१९५५) आणि "कोहिनूर" (१९६०) सिनेमे केले.
१९६० सालीच त्यांचा के. आसिफ दिग्दर्शित भव्य दिव्य "मुगले-ए-आझम" झळकला. हा सिनेमे १९७५ पर्यंत बॉक्स ऑफिसच्या बाबतीत १ न. (शोले प्रदर्शित होई पर्यंत) आणि त्यानंतर २००८ पर्यंत न. २ (गझनी प्रदर्शित होई पर्यंत) वर होता. या सिनेमातील कलाकार अनुक्रमे पृथ्वीराजकपूर , दिलीपकुमार , मधुबाला, दुर्गा खोटे. चित्रपट प्रदर्शित झाला त्यावेळी यातील बराचसा सिनेमा कृष्ण धवल आणि काही भागच रंगीत स्वरूपातील होता. नंतर हाच चित्रपट २००४ मध्ये रंगीत स्वरूपात पुन्हा प्रदर्शित होता.
१९६१ साली त्यांची निर्मिती असलेला "गंगा जमुना" हा चित्रपट प्रदर्शित झाला . यामध्ये त्यांनी आणि त्यांचा सख्खा भाऊ नसीर खान यांनी अनुक्रमे गंगा आणि जमुना ह्या भूमिका साकारल्या होत्या.गंगा जमुना हा त्या वर्षातील एक यशस्वी चित्रपट होता. हाच सिनेमा दिवार आणि शक्ती या दोन सिनेमांचा प्ररणा स्त्रोत मानला जातो. १९६२ साली ब्रिटीश दिग्दर्शक डेविड लीन यांनी दिलीपकुमारना लॉरेंस ऑफ अरेबीया या इंग्रजी सिनेमातील शरीफ अली या भूमिकेसाठी विचारणा केली होती. पण दिलीपकुमार यांनी त्याला नकार दिला. हीच भूमिका नंतर ओमार शरीफ या इजीप्शिअन कलाकाराने केली. १९६४ साली आला "लीडर". १९६६ मध्ये "दिल दिया दर्द लिया" या सिनेमाच सह-दिग्दर्शन दिलीपकुमार यांनी केला होत. आणि १९६८ मध्ये मनोजकुमार आणि वहिदा यांच्या बरोबर त्यांचा "आदमी" हा चित्रपट प्रदर्शित झाला.
क्रमश:
शब्दांकन आणि संकलन : प्रसन्न आठवले
Comments
Post a Comment