कवडसा २९

कवडसा २९

(जसा भीषण समरात विजय, तप्त ग्रीष्मात शीतल वर्षाव , 

 

तसा घोर तिमिरात चंद्रप्रकाश म्हणजेच कवडसा)  

 

कहाणी एका संघर्षाची सुरु …२९

सकाळी नेहमी पेक्षा लवकर उठून काहि तरी राहिलाय किंवा करायचंय या विचारात असलेल्या प्रमाणे शीतल अस्वस्थ वाटत होती. आईला लक्षात येणार नाही हा प्रयत्न ती करत होती. काही तरी कारण काढून जाण्या आधी एकदा तरी योगेंद्र ला भेटावं हा तिचा विचार तिला स्वस्थ बसू देत नव्हता. 

तिने डॉक्टर साठे यांची मदत घ्यायचं ठरवलं. पण तेवढ्यात दार वाजवून डॉक्टर साठे स्वतः आत आले. 

आशाताई शीतल ला डिस्चार्ज आधी थोडं चेकअप साठी न्याय लागेल. अर्ध्या तासाने. प्लीज तिला तयार करून ठेवा. आणि जरा फ्रेश दिसूद्या आमची चिमणी. 

शीतल : काय हो काका 

डॉक्टर : अग  तू किती मोठी झालीस तरी लहानच माझ्या साठी. 

तिघेही हसले आणि डॉक्टर निघून गेले. 

शीतल : आई लवकर मला सर्व दे. फ्रेश होते जरा छान दिसते. 

आशाताई : अग  हो किती घाई करशील. देते सर्व देते. 

शीतल १० १५ मिनिटात तयार होऊन वाट बघत बसते. कारण डॉक्टर साठे जाताना तिला सूचक हास्य देऊन गेलेले असतात. म्हणून तिलाच माहीत असत नक्की चेकअप म्हणजे काय. 

ठरल्या प्रमाणे तिला घेऊन जाण्यासाठी हॉस्पिटल स्टाफ येतो. तिला स्ट्रेचर वरून घेऊन जातात ऑप मध्ये. 

तिथे योगेंद्रला आधीच शिफ्ट केलेल असत. स्टाफ निघून जातो आणि आतल्या रूम मधून डॉक्टर साठे येतात आणि म्हणतात. फक्त १० मिनिट देतो मी तुम्हाला बरोबर १० मिनिटांनी येईन मी. बाय. 

थोड्या वेळ शांततेत जातो आणि योगेंद्र बोलतो 

योगेंद्र : मला म्हणाले काका तिला नक्की भेटायचं असेल तुला . 

शीतल : बर  जस तुला भेटायचं नव्हतं मग उगाच आले मी. 

योगेंद्र हसतो. आणि : अग  तस नाही मला सुद्धा भेटायचं होतंच. मीच तस काकांजवळ बोललो. 

शीतल : वा हे बर आहे. स्वतः करून वर माझं नाव. मला तेच वाटलं कि मला एकटीला उत्सुकता आहे कि काय. आणि इकडे सर्व क्षेमकुशल दिसतय. 

योगेंद्र : नाही मी काही अगदी निरिच्छ नाहीये मलाही इच्छा होतीच भेटायची. मीच तर arrange केलं सर्व. 

शीतल : बरेच गुण  लपलेत तुझ्यात असं दिसत. 

योगेंद्र : हो खूप थोड्या लोकांना माहीत आहे आणि फार थोड्याना दिसलेत. you  are  one  of  them  now . 

शीतल : आभार मला तुझ्या inner  circle  मध्ये प्रवेश दिल्या बद्दल. 

योगेंद्र : (हसून) ती व्यक्ती तशी असावी लागते तरच मी openly  बोलतो 

शीतल : हं छान . पण तुझा नं  घेतलाय आई कडून. फोन करिन काळजी घे आणि आता आपली काळजी घेणार कोणी नाही असं समजू नकोस. आणि उगाच जास्त विचार करत बसू नकोस. काही लागलं तर लगेच सांग भाऊ किंवा आई येतील लगेच. मी बरी नाही अन्यथा मीच आले असते. 

योगेंद्र : आपलं कोणी आहे काळजी घ्यायला म्हटल्या वर काळजी करायची कशाला 

शीतल : (हसून) गुड बॉय. 

दोघेही जोरात हसतात. आणि तेवढ्यात डॉक्टर साठे येतात आणि 

: काय झाली का बोलाचाल कि गप्पच 

योगेंद्र : नाही झाली ना. आणि फोन नं शेयर केलेत so गप्पा मारता येतील बसल्या बसल्या . 

डॉक्टर : हो सध्या दोघेही बसून. ना. 

असं म्हणून तिघेही हसतात. 

क्रमशः