prasanna athavale

कवडसा  (जसा भीषण समरात विजय, तप्त ग्रीष्मात शीतल वर्षाव ,    तसा  घोर तिमिरात चंद्रप्रकाश म्हणजेच कवडसा)     कहाणी एका संघर्षाची सुरु …२७     समोरच्या व्यक्तीचा बुध्यांक आणि मूळ स्वभाव ओळखून मग    त्याच्याशी सलगी करण किंवा न करण हे तो क्षणार्धात ओळखतअसे    त्याला एक प्रकारे त्याची दैवी देणगी होती.  निमिषार्धात समोरच्या     माणसाला आपदमस्तक ओळखणं हा त्याला सहजसाध्य होत अगदी    फोन वरून बोलणाऱ्या माणसाचा स्वभाव ओळखण हे त्याला    आपसूक जमत असे.   म्हणून पटकन कोणालाही फार जवळ न करण त्याला जमत असे.     तो माणूसघाणा वाटला तरी माणासाशी बोलण्या आधी त्याचा    स्वभाव दृष्टीसमोर उभा राहात असल्यामुळे तो स्वभावानुसार आपलं    वागणं आधीच मनात ठरवत असे .   अश्या या काहीश्या गूढ स्वभाव वैशिष्ट्य असलेल्या व्यक्तीचा शीतल    विचार करत बसली असताना आशाताई खोलीत येतात.   ...

कवडसा  (जसा भीषण समरात विजय, तप्त ग्रीष्मात शीतल वर्षाव ,    तसा  घोर तिमिरात चंद्रप्रकाश म्हणजेच कवडसा)     कहाणी एका संघर्षाची सुरु …२६     योगेंद्र पुरोहित मध्यम उंची दिसायला सुंदर गोरा रंग काळेभोर डोळे    थोडासा लाजरा बुजरा फार चार चौघात पटकन न मिक्स होणारा.    पण तरीही एक आत्मविश्वास असलेला असा एक उमदा माणूस होता    पूर्ण सकारात्मक दृष्टी असलेला अगदी निराशेच्या गर्तेत गेलेल्या    माणसाला सुद्धा त्याच्या कडे पाहून उत्साह येईल. थोडं गाण्याचं अंग    असलेला गिटार उत्तम वाजवणारा आणि वेळ मिळेल तेंव्हा गिटार    घेवून त्यावर सुंदर गाणी वाजवत बसणं हा त्याचा आवडता छंद होता    नाद होता म्हणा.    पण लोकांमध्ये फार मिक्स होत नसल्यामुळे थोडा माणूस घाणा    वाटणारा पण प्रत्यक्षात बोलायला लागला कि मोहक बोलणारा   त्याचा आध्यात्म आणि तत्वज्ञान या विषयाचा छान अभ्यास होता   आणि या व...

  युगांचे प्रेम    हिंदी गीत  कई  सदियो से कई  जन्मो से तेरे प्यार को तरसे मेरा मन  यावरून स्वैर मराठी गीत      किती ती युगे हि जन्म कितीही तव प्रेमाला आतुर मन हे  येना येना ग तुझी वाट प्रीत   बघे किती ती युगे .........     तुझी आस लागून जन्म हि गेले मेघ  युगांचे किती सरले ते कळले न विरहि मन थिजले सरलेली  युगे तूज साद हि देती येना येना ग तुझी वाट प्रीत   बघे   किती ती युगे .........   मन हे दिवाणे तुझ्या मागे धावे तुज वीण मन हे काही न मागे कशी वाट पाहू जन्म किती ते  येना येना ग तुझी वाट प्रीत   बघे   किती ती युगे .........   कवी : प्रसन्न आठवले 

  तेरा हुस्न    तेरा हसीन हुस्नं जो देखा है हमने अजबसी कशीश  दिलमे बेचैनी कैसी तेरा वो जो  रूप पलके झुकाकर समुन्दर कि लहरों को देखाजो तूने वो पानीमें एक आग  सी लग गयी और लहरों कि ताकद  अचानक बढी यूं और फिर वो हूवा  होशं खोता हूवा ख्वाब मेरा के जैसे  कापे है हर साँस  तूहारीही तारीफ में  मै ये क्या कह गया के मूझे माफ करना  के बहके हूवे होशमें मै ये क्या कह गया इक पल मेरी धडकन रूकी दिल थम गया साँसे रूकी नजरे नजारा देखतीही रह गई फिर होश खोकर हम गूम हुवे गम तो कभी कोसो दूर हुवे नजारों ने भी दिल खो दिया आलम ये सारा बस खो चूका ये बात बस इतनी न थी  इक पल समय भी रुक गया बस आज दिल फिर खुश हुवा ऐसेही तुम रहना सनम बस युहीं खुश रहना सदा ये सादगी ऐसी रहे   कवी  : प्रसन्न अथवले. 

  आपका नूर    हूजूर आपका नूर क्या हम कहे तूमसे  तूम तो जलाते चले जा रहे हो नजारे तूम्हे क्या पता के तूम्हारे ही पीछे हजारो तरन्नुम कटे जा रहे हो ये वादियाँ जैसे खिले फुल बनकर तू म्हेहि तुम्हीसे है चूराती चली जैसे ये कातील अदायें हमे यूं सताती हो के जैसे मचलती है साँसे अभी क्या ये अब हमसे तुमने निंदे चुरायी है अब तो बेचैन हूँ  के कैसे रहे होश देखा जो ये हुस्नं कवी  : प्रसन्न आठवले 

तूला पहाताना    तूझ्या अन्तरिच्या मनातील जागी उभी एक रेषा असे ती मनाशी तूला वाटणे हे किती शांत वाटे अश्या त्या किनारी तू सांभाळ आता  तूझ्या पाठिशि मी असे ही सदाचा तरी तू स्वताहि किती सवरावे मला यात वाटे मनाची उभारी  तूझ्या त्या मनाला तू सांगून आता  पून्हा अन पून्हाहि पहावेस मागे  तूला त्या किनारी ती जागा दिसावी तिथे तू बसावेस काढून आठव तरी त्या तिथे  नसे आसवे ती किती हे असावे तूझे ते तूझे ग मला त्यात तूजला ज़रा हासवावे असा हां तूझा योग जूळूनीच यावा तूला पाहताना मला मोद वाटे   तू ला पाहताना मला मोद वाटे   कवी  : प्रसन्न आठवले