कवडसा
(जसा भीषण समरात विजय, तप्त ग्रीष्मात शीतल वर्षाव ,
तसा घोर तिमिरात चंद्रप्रकाश म्हणजेच कवडसा)
कहाणी एका संघर्षाची सुरु …२४
शीतल : चला डॉक्टर आई येईल त्याच्या आत जाऊया
योगेंद्र : या वयात पण आईला घाबरतेस.
शीतल : प्रश्न घाबरण्याचा नाहीये योग पण तिला माहित होण्याचा आहे
योगेंद्र : ओह ओके . आणि शोर्ट फॉर्म छान आहे
शीतल : कसला
योगेंद्र : माझ्या नावाचा
शीतल : मी कधी म्हटल
योगेंद्र : आता म्हणालीस ना योग बोलतांना . डॉक्टर आहेत विटनेस
शीतल : ओह ते अचानक निघाल, पण छान असेल तर ठीकच.
डॉक्टर : चला आधी शीतल ला नेतो
डॉक्टर नर्सला बोलावतात आणि शीतलला तिच्या रूम मध्ये शिफ्ट
करतात आणि त्यानंतर लगेचच आशाताई येतात. शीतल बराच वेळ
विचार करत असते. नक्की काय बर चालल असेल तिच्या मनात. बघुया
प्रयत्न करून डोकावण्याचा . तिची भेटी आधीची मनस्थिती अशी होती
एक अनामिक ओढ़ जाणवे
खेचून काही नेते मज का
का वाटे ही हुरहुर नुसती
नसता माझ्या मनात शंका
का व्हावी ही भेट वाटले
का वाटे हा मोद भेटुनी
असे अचानक का व्हावे
भासे काही गेले निसटूनी
उरात होते का ही धडधड
का होई हा श्वास जलदही
का पाउल हे पडते अडते
का भासे हे फिरते जगतही
पुन्हा कधी का होईल हेही
नच जाणवले कधी कसेही
मृदुल मनाची जाणीव नव्हती
कि हे रम्य जणू स्वप्न असेही
विसरून गेले जाणीव सगळी
वाटे आता काही न उरले
फक्त एक काळोखी मिणमिण
बाकी सारे स्वप्नी सरले
का रे मजला ओढ जाणवे
तुझा मनाच्या कडे कपारी
का हे आहे असेच स्पंदन
आहे का मी उगा बावरी
निशा भासते गेली संपून
उरे उगवती उषा जणू हि
रंग बदलले दिशा दिशातील
जणू मनातील संपून तीमिरही
तिच्या मनाची अशी अवस्था आधीची तर भेटी नंतर तिची मनस्थिती काहीशी अशी होती
तुझ्या भेटीची का आस मजला कळेना
ही उर्मी कशाचि मला हे कळेना
मी आनंदी का आज मजला कळेना
तू येशिल हा ध्यास का हे कळेना
हे काहुर का आज मनी या उधाले
तुझी भेट व्हावी हां विश्वास होता
तूला पाहुनी आज मज काय झाले
तुझ्या पावलांचा मला ध्यास होता
किती काळ गेला की वर्षे ही झाली
तुझ्या भेटीची भूक का जागली रे
तू कोणी नसुनी ही का अर्तता रे
तुझी याद स्वप्नात का वाहिलि रे
ग्रीष्मात धरणी जशी तापलेली
तशी मी आतुर नव्हते कधीही
तू यावे असे वाटले का कळेना
मनाला तुझी आस नव्हती कधीही
मी का आज माझी न राहे कळेना
तू यावे हे का आज मजला कळेना
तुझ्या जागण्याची मला काय इच्छा
मी का धावते काय होते कळेना
तुझी भेट झाली मनाला उभारी
तुला पाहिले मना धुंदी आली
तू भेटूनी जाशी तरीही
पुन्हा भेटीची आस ही जागलेली
पुन्हा भेटीची आस ही जागलेली
क्रमशः
Comments
Post a Comment