आनंद !!
आपणची आपणास मारिले
अन् हे दिव्य तेज पाहिले
टाकियली सर्व कर्मे उधळून
नामांकुराच्या रोपट्याने
इतकेच करणे राहिले आता
की साक्षीभूत प्रभू स्वये
पाहतो नीज रुपास सर्वत्र
तैसे आता जाहले आहे
जाणावे काय, कशासाठी
कारण ज्यासी जाणावे तो
नित्य उभा दिसे पाहताना
म्हणून निश्चिंत मीही जाहलो
हा मी म्हणजे नव्हे अहम
नव्हे हा भूचाही प्रांत कोणी
पाहताना वैकुंठ पतीसी
दिसतो मीच मला क्षणोक्षणी
गोकुळ अयोध्या अन् पंढरी
काय पहावी वेगळी होवोनी
पाहता नीज हृदयी आत्मनी
तीच क्षेत्रे दिसती त्रिभुवनी
©® कवी: प्रसन्न आठवले
9049353809
9960762179
२३/०१/२०२५
Comments
Post a Comment