Skip to main content

Posts

Showing posts from June, 2016

उलझन

  उलझन    मूश्किल है समझ पाना तूमको जो गम भी देती हो मूझको और मरहम भी बन जाती हो मू श्किल .....   सारा मजा जिंदगी जीनेका बस आ रहा है तूमसे अबतो के हर उलझन आसां करती हो  मूश्किल ....... तमन्ना तो कई और है दिल कि लेकिन तेरी सोचमे लग जाता हूँ इतना दिवानासा कर देती हो  मूश्किल .......   अब तूम्हे क्या सुनाये क्या चाहत है आरजू तो बस अब  दिलकी यहि है तूमहि  जुगनू और तूमहि रोशनी हो मुश्किल .........   कवी    : प्रसन्न आठवले

व्यर्थ जन्म

    व्यर्थ जन्म      पिसाटलेले भवरे सारे उमरकीची लाज नसे रक्त तयांचे सडलेले रे जन्म तयांचा नाश असे पिसाटलेले.... कडे कपारी असे हिंडती शोधत असती मधा सदा किती अलौकिक जग हे आहे यांच्या गावी नसे कदा पिसाटलेले ....   उमर जयांची अवघी गेली वासनेत लंडबडण्यात  फ़ूका जन्म हा वाया गेला बाष्कळ कि बड्बडण्यात पिसाटलेले ......   नसे काहीही  सोयर सुतक जन्माचे वा मरणाचे कोणी कूठेही काही बोला काष्ठ हे जणू सरणाचे पिसाटलेले ..........   कवी    : प्रसन्न आठवले

सहारा

  सहारा     तू उंगली तो धर मेरी मै राह तेरी सुलभ करू जो आज दिखता है कठिन वो मै सदा सहज करू   जो दर्द सारा दिल मी है उसको भी मै सहता करू जिस ओर भी तू देखना  उस  ओर मै सुरज करू जो आज तू मुरझाई है उस को हसी  सुरत करू अब जागना ना रात मे सुखमय हि वो राते करू अब तू रहे निडर सदा ऐसा हि मै पहरा  करू   कवी    : प्रसन्न आठवले

माझे बाबा

  माझे बाबा    बाबा कणखर खंबीर बाबा स्थिर अचल बाबा उज्वल अभिमानी बाबा माझे सज्जन साधे   त्यांचा आवाज कधी कापला नाही त्यांचा स्वभाव कधी भ्यायले नाहीत त्यांची चाल मनात वाघाचीच त्यामुळे ते कधी मागे हटले नाहीत   खूप कमी पण मुद्देसूद बोलणं माफक पण आश्वासक होता कोणत्याही समस्येचा धाक नव्हता कारण त्यावर त्यांचाच धाक होता   कधी उदास सुद्द्धा झाले नाहीत कधी तोंड पाडून बसले नाहीत वर रागीट पण आत मिश्किल त्यामुळे हात गाळून बसले नाहीत   खूप स्वच्छ चारित्र्य आणि चरित्र खूप गंभीर असलेले पण मस्त खूप हुशार चलाख असून पण निगर्वी आत खूप असलेले पण बाहेर अव्यक्त   कवी    : प्रसन्न आठवले

मृग तृष्णा

  मृग तृष्णा    ती पळाली ऐसी कि धावते मृगतृष्णा जशी आली अशी सूर घेउनि गेली ती तृष्णा  ठेवूनि  मन हे तुझे का जाहले कळले न जरी  आता कळे आली बनूनी वीज अन गेली सरे सम श्रावणी  मी राहिलो पण कोरडा ओल्या जरी धारा तिच्या तो मेघ एकच वर्षला अन अर्तता ती वाढली  त्या कालच्या मग तप्त समयीं ती उभी पातली पण एक ती नजर  उभी मज स्तब्ध करती जाहली  बस एकच आस उरे मनी ती पूर्ण श्रावणी होउदे अन बरसूदे साही  समय मन चिंब होऊन जाउदे   मन चिंब होऊन जाउदे मन चिंब होऊन जाउदे   कवी : प्रसन्न आठवले 

भेट

  भेट    चिंता किती करशील वाहून किती घेशील  सूकशील स्वतःजरी माझी काळजी करशील   झाड आहेस फुलांचं पान सुद्धा उपयोगी तुझी वेल झालीस बहरून बाकीच्या झाडांची काळजी   उपयोगी आहे तुझा स्वभाव तुझं वागणं भावतंय खूप उगाच वाटते काळजी तुला अस मात्र म्हणणार नाही   विरळ आशा असताना मनात भेटलीस झऱ्यासारखी प्रवाही स्वतः अडखळत असताना देखील मला केलंस चालत अन प्रवाहि   आता तुझ्या उशाला माझी चिंता माझ्या उशाशी तूझी काळजी हाच प्रवास सुखाचा होवो आता आता दोघांची मिटली काळजी     कवी  : प्रसन्न आठवले  

गंध

  गंध    गंध जो तू त्या फुलांचा सांग का गे चोरलासी अन भ्रमर म्हणुनी मलाहि सांग का तू बोलतेसी  गंध .........   माळलेली ती फुलेही गंध तो विसरून गेली  मोकळ्या त्याही बाटाना मेघसृष्टी सारी भुलली गंध जो ........   माझिया श्वासात आहे श्वास हा जणू चांदण्याचा रातराणीच्या फुलांना गंध आहे केवड्याचा   गंध जो ........   भावली ती नजर मीही जाहलो बंदी तयांचा बोललो ना शब्द तरीही ऐकले जैसे तयाना    गंध जो ............   मी मनाला काय सांगू सांग तू राणी जरासे शोध हा घेतोच आहे पाहसी आता जरासे    गंध जो .......   कवी : प्रसन्न आठवले 

माझी बासरी

    माझी बासरी माझी बासरी निर्गुणी सांगे भाव मन जैसा ज्याला जैसे भासे जग प्रकट बासरित तैसा   तूझ्या मनी प्रेम भाव तू ला माझे प्रेम ठाव म्हणून तू बघतेस जग  सारे माझे ठाव  माझी बासरी ........   तू ग राधा प्रेमवेडि वाटे तूज माझे हित म्हणूनी तू बाहि मज सदा तू झे स्वरुपात  माझी बासरी .......   कान्हा मी रे वृंदावनी पाहि तूज या नयनी तेंव्हा सारे रे गोकुळ पाहे तू ज निजधामी   माझी बासरी ........   माझे रूप हे निर्गुण पाहावे ते तैसे होय जिथे भाव आपपर तिथे दिसणे न होय   माझी बासरी ....   नाही ना रे भास् हाच वाटे मना हां संदेह   तू झी रुपे रे अनेक फेड शंका निःसंदेह   माझी बासरी .......   राधे माझ्या स्वरुपात स्वर आणि रूप असे  गूण निर्गुण हे दोन्ही ज्याने पहावे ते तसे   माझी बासरी ......   कान्हा तू रे प्रेम रूप भावे तूझे हे स्वरुप राधे मी आहे हृदयी भाव पाहि माझे रूप   माझी बासरी ....   कान्हा पटली र...