कवडसा (जसा भीषण समरात विजय, तप्त ग्रीष्मात शीतल वर्षाव , तसा घोर तिमिरात चंद्रप्रकाश म्हणजेच कवडसा) कहाणी एका संघर्षाची सुरु …२५ तर तिकडे योगेंद्रला रूम मध्ये शिफ्ट केल तो हि काही वेगळ्या मनस्थितीत नसावा त्याच्या मनाचा थांग कसा काढावा प्रयत्न करूयात अथांग हां मज लाभे किनारा तरीही न लाटा स्पर्शी किनारा हे आज पण काय झाले कळेना लाटा कशा शोधति त्या किनारा धुक्याचीच ही वाट आहेच माझी कधीही न मज लाभला रे निवारा तरीही मना वाटले ना कधीही घेऊ कधी कोणताही सहारा मला ना कुणा बोलण्या वाटले अन कधी ना कुणा पाहू हे साठले कुणाचाही मी बंदी नव्हतो कधीही तरी का तुला भेटणे साधले वसे आज हे पंचरंगी धुके जे तुझ्या पाहिले भाव मी लोचनी तुला भेटण्या का मी आलो कळेना नसे पाहिले दृश्य मी जे न स्वप्नी अश्या विचित्र भाव विश्वात असलेल्या दोघाना एका विचित्र मनस्थितीतून जाव लागत होत आणि त्याला त्या दोघांचीही विशिष्ट परिस्थिती कारणीभूत होती. शीतल बद्दल आपण बरच काही जाणलंय पण योगेंद्र आपल्याला खूप नवी...